بررسی بازتاب منظومه خسرو و شیرین در رمان نام من سرخ اثر اورهان پاموک

آثار نظامی گنجوی، به ویژه مثنوی «خسرو و شیرین» یکی از آثار برجسته ی ادبیات کلاسیک فارسی به شمار میرود که با مضامین عمیق عاشقانه و تراژیک، خود همواره الهام بخش شاعران و نویسندگان ملیتهای گوناگون بوده است. رمان نام من سرخ اثر اورهان پاموک، نویسنده ی معاصر، ترکیه نمونهای شاخص از بازآفرینی این میراث ادبی در قالبی پست مدرن. مقاله ی حاضر با رویکرد توصیفی-تحلیلی و روش کتابخانه ای به واکاوی جلوه های تاثیر پذیری این رمان از آثار، نظامی به ویژه خسرو و شیرین»، در ابعاد مختلف می پردازد. پاموک در نام من سرخ نه تنها با اشاره صریح به داستان نظامی، بلکه با بهره گیری از ظرفیتهای زیبایی شناختی و روایی ادبیات کلاسیک فارسی، تلاش کرده است تا تصویری هنرمندانه و تمثیلی از هویت شرقی در تقابل با فرهنگ غربی ترسیم کند. این بازآفرینی، ضمن معرفی ادبیات کلاسیک فارسی به مخاطب جهانی بستری برای نقد جامعه میزبان ترکیه و واکنشهای دوگانه ی آن در برابر نفوذ فرهنگی غرب فراهم میسازد از یک سو جلوههایی از میل به قدرت و مشروعیت سازی، سیاسی و از سوی دیگر، پایبندی به باورهای سنتی خرافات و تعصبات که در نهایت به خشونت کشمکشهای اجتماعی و بحران هویت میانجامد.

کلیدواژه ها:

اورهان پاموک ، نظامی گنجوی ، خسرو و شیرین ، رمان