بررسی و تحلیل شگفتی های آفرینش ( آفرینش خلقت انسان ) از دیدگاه نهج البلاغه

در منطق قرآن کریم گستره هستی آیینه تمام نمای اسماء و صفات آفریدگار و به عبارت دیگرآیینه آیات الهی است و سفیران آسمانی و انبیاء الهی از هر فرصتی برای متوجه نمودن و حساس کردن مردمان نسبت به تامل در آیات پروردگاربهره برده اند تا از این رهگذر، فطرت خدا آشنا و خداگرای انسان ها را برآشوبند و بالنده و شکفته کنند. امداد خداجویان و پیشوای پروا پیشگان حضرت علی (ع) نیز به موازات قرآن کریم در کلام سحرآسا و زیبای خویش در نهج البلاغه، این مهم را پی گرفته و فراوان و با عبارات گوناگون، مردمان را متوجه آیات الهی و شگفتی های آثار صنع پروردگار کرده است.امیر کلام (ع) در نهج البلاغه از شگفتی های آفرینش فرشتگان ، شگفتی های آفرینش انسان، شگفتی های آفرینش جهان و شگفتی های آفرینش جانوران سخن به میان آورده است. هدف و روش: پژوهش حاضر با هدف بررسی شگفتی های آفرینش انسان در نهج البلاغه و به روش مروری - تحلیلی صورت پذیرفته است. یافته ها : در این پژوهش از خطبه های ۱ و ۱۶۳ و همچنین حکمت های ۸ ، ۱۰۸ و ۳۰۰ نهج البلاغه بهره برده شده است. نتیجه گیری : شگفتی هایی خلقت انسان که حضرت در نهج البلاغه به آن اشاره فرموده اند ، بیان گشته و با توجه به دیدگاه بعضی از شارحان بزرگ نهج البلاغه مورد برسی قرار گرفته اند.سپس رابطه میان این شگفتی ها و محتوای اصلی خطبه ای که در آن مورد اشاره قرار گرفته است، بیان گردیده است و در نهایت پیام های مهم توحیدی ،اخلاقی، تربیتی و عقیدتی که امام (ع) با بیان این شگفتی ها برای مخاطبان بیان فرموده اند و همچنین آثار و پیامدهایی که تفکر شگفتی ها خلقت انسان برای مخاطبان دارد ، مورد بحث و برسی قرار گرفته و در پایان نیز پیشنهادات کاربردی و عملی جهت استفاده پژوهشگران در آینده ارائه گردیده است.

کلیدواژه ها:

پروردگار ، نهج البلاغه ، امام علی(ع) ، شگفتی های آفرینش ، خلقت انسان.