نقش آموزش خلاق در تدریس شعر فارسی و تاثیر آن بر پرورش تخیل دانش آموزان

آموزش خلاق در تدریس شعر فارسی به عنوان یک رویکرد نوین، نقش بسزایی در جذابیت بخشی به فرآیند یادگیری و ایجاد انگیزه در دانش آموزان دارد. استفاده از روش های خلاقانه مانند تصویرسازی ذهنی، بازی های زبانی و فعالیت های گروهی، امکان تعامل فعال دانش آموزان با متن شعری را فراهم می کند. این شیوه ها نه تنها فهم مفاهیم ادبی را تسهیل می کنند، بلکه دانش آموزان را به تفکر انتقادی و بررسی عمیق تر مضامین شعری ترغیب می نمایند. شعر فارسی با ویژگی های زبانی و هنری خود بستری مناسب برای پرورش تخیل فراهم می آورد و آموزش خلاق می تواند این ظرفیت را به شکل موثری فعال کند. بهره گیری از فنون نوآورانه در کلاس شعر باعث افزایش مشارکت دانش آموزان و کاهش حالت انفعال در یادگیری می شود. چنین رویکردی ارتباط عاطفی میان دانش آموز و متن شعری را تقویت می کند. در نتیجه، یادگیری شعر تنها محدود به حفظ و تکرار نمی شود و تجربه ای معنا دار و شخصی برای دانش آموز ایجاد می گردد. این روش می تواند پایه ای برای توسعه مهارت های زبانی و ادبی بلندمدت در دانش آموزان باشد.تاثیر آموزش خلاق بر پرورش تخیل دانش آموزان بسیار چشمگیر است، زیرا آن ها را به فراتر رفتن از برداشت سطحی متن تشویق می کند. فعالیت های خلاقانه مانند نوشتن شعر کوتاه، بازآفرینی تصاویر شعری و تحلیل استعاره ها، زمینه تفکر خلاق و کشف مفاهیم نو را فراهم می آورد. این شیوه ها باعث می شوند دانش آموزان توانایی تجسم و تصویرسازی ذهنی خود را تقویت کنند و دنیای تخیل خود را گسترش دهند. تخیل فعال، مهارت های حل مسئله و انعطاف ذهنی را نیز ارتقا می بخشد و به توسعه شخصیت و خودبیانگری آنان کمک می کند.

کلیدواژه ها:

آموزش خلاق ، تدریس ، شعر فارسی ، پرورش ، تخیل ، دانش آموزان