تاثیر روش های یادگیری فعال بر پیشرفت تحصیلی دانش آموزان دوره ابتدایی

این پژوهش با هدف بررسی تاثیر روش های یادگیری فعال بر پیشرفت تحصیلی دانش آموزان دوره ابتدایی انجام شده است. یادگیری فعال، رویکردی مبتنی بر مشارکت مستقیم و مستمر دانش آموزان در فرآیند یادگیری است و بر تعامل، پرسشگری، فعالیت ذهنی و دستی، و به کارگیری مهارت های تفکر انتقادی و خلاق تاکید دارد. در سال های اخیر، تغییرات سریع اجتماعی و آموزشی، ضرورت بهره گیری از شیوه هایی را پررنگ تر کرده است که دانش آموزان را از حالت دریافت کننده منفعل اطلاعات خارج کرده و آنان را به عاملانی فعال در تجربه یادگیری تبدیل می کند.در این تحقیق، مجموعه ای از روش های یادگیری فعال شامل یادگیری مشارکتی، بازی های آموزشی، پروژه محور، تدریس همسالان، بحث گروهی، یادگیری اکتشافی و استفاده از ابزارهای تعاملی و فناوری محور به کار گرفته شد. هدف اصلی آن بود که مشخص شود آیا به کارگیری این روش ها می تواند در مقایسه با شیوه های سنتی– که معمولا مبتنی بر سخنرانی، حفظ کردن و تکرار هستند – موجب بهبود معنادار عملکرد تحصیلی دانش آموزان می شود یا خیر.نتایج مطالعه نشان داد که دانش آموزانی که در معرض روش های یادگیری فعال قرار گرفتند، عملکرد بهتری در ارزیابی های تکوینی و پایانی از خود نشان دادند. آنان نه تنها یادگیری عمیق تر و ماندگارتری داشتند، بلکه میزان مشارکت آنان در کلاس نیز به طور قابل توجهی افزایش یافت. مشاهده شد که دانش آموزان در فعالیت های گروهی اعتمادبه نفس بیشتری پیدا کرده، تمایل بیشتری به بیان ایده ها و پرسش ها داشتند و توانستند ارتباط بین مفاهیم درسی و موقعیت های واقعی زندگی را بهتر درک کنند.

کلیدواژه ها:

روش یادگیری ، یادگیری فعال ، یادگیری مشارکتی ، اعتماد به نفس