بررسی تاثیر زوج درمانی گروهی مبتنی بر رویکرد ایماگوتراپی بر تاب آوری افراد در تعارض روابط زناشویی و سبک دلبستگی زوجین متقاضی ترمیم و بهبود روابط زناشویی مراجعه کننده به کلنیک خانه سبز نوین

این پژوهش با هدف بررسی تاثیر زوج درمانی گروهی بر اساس رویکرد ایماگوتراپی بر تاب آوری زوجین در مواجهه با تعارضهای زناشویی و نیز سبک دلبستگی آنها انجام شده است. روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون و گروه کنترل بوده و با توجه به هدف پژوهش از نوع کاربردی محسوب میشود. جامعه آماری شامل تمام زوجهایی است که در سال ۱۴۰۴ برای ترمیم و بهبود روابط زناشویی به کلنیک خانه سبز نوین مراجعه کرده اند. نمونه گیری به صورت تصادفی در دسترس انجام شده، تعداد ۳۰ زوج شامل ۱۵ زوج در گروه آزمایش و ۱۵ زوج در گروه کنترل به عنوان نمونه آماری انتخاب شده اند. برای گردآوری داده ها از روشهای کتابخانه ای و میدانی استفاده شده است. ابزار پژوهش شامل پرسشنامههای تعارض روابط زناشویی و سبک دلبستگی زوجین است که از روایی محتوایی و اعتبار صوری برخوردارند. پایایی ابزارها نیز با استفاده از آزمون آلفای کرونباخ سنجیده شد؛ به طوری که ضریب پایایی پرسشنامه تعارض روابط زناشویی برابر با ۰.۸۱ و پرسشنامه سبک دلبستگی زوجین برابر با ۰.۸۰ بوده است. در تحلیل دادهها به منظور بررسی فرضیه ها و با توجه به نرمال بودن دادهها، آزمون نرمالیتی کولموگروف-اسمیرنوف از آزمونهای آماری پارامتری T زوجی و T مستقل استفاده شده است. نتایج تحلیلها نشان داد که زوج درمانی گروهی مبتنی بر ایماگوتراپی تاثیر مثبتی بر افزایش تاب آوری زوجین در مواجهه با تعارضهای زناشویی دارد و موجب بهبود سبک دلبستگی آنها میشود. این نتایج بیانگر آن است که استفاده از رویکرد ایماگوتراپی در زوج درمانی گروهی میتواند به عنوان یک روش موثر در ترمیم و تقویت روابط زناشویی به کار گرفته شود.

کلیدواژه ها:

زوج درمانی ، گروهی ، رویکرد ، ایماگوتراپی ، تاب آوری افراد در تعارض روابط زناشویی ، سبک دلبستگی زوجین