تاثیر سبک تدریس معلم بر انگیزش تحصیلی دانش آموزان

در عصر حاضر که کیفیت آموزش به عنوان یکی از مولفه های اصلی توسعه پایدار جوامع شناخته می شود، سبک تدریس معلم نقشی بنیادین در شکل گیری انگیزش تحصیلی دانش آموزان ایفا می کند. این پژوهش با هدف بررسی رابطه بین سبک های مختلف تدریس معلمان و سطح انگیزش تحصیلی دانش آموزان انجام شده است. انگیزش تحصیلی، یکی از عوامل کلیدی در موفقیت و پیشرفت تحصیلی تلقی می شود و به میزان تمایل، علاقه، پشتکار و تلاش دانش آموز در انجام فعالیت های آموزشی اشاره دارد. سبک های تدریس معلمان شامل روش های سنتی، تعاملی، هدایت گر، خلاقانه و خودمحور بوده و هر یک می توانند تاثیرات متفاوتی بر نگرش و رفتار یادگیری دانش آموزان داشته باشند.در این مطالعه، از روش توصیفی-تحلیلی با بهره گیری از ابزارهای معتبر برای سنجش سبک تدریس و انگیزش تحصیلی استفاده شده است. یافته ها نشان می دهند که سبک تدریس تعاملی، مشارکتی و خلاقانه، بیشترین همبستگی مثبت را با افزایش انگیزش درونی و بیرونی دانش آموزان دارد. در مقابل، سبک های تدریس خشک، آمرانه و منفعلانه موجب کاهش مشارکت فعال و افت انگیزش تحصیلی می گردند. از دیگر نتایج قابل توجه، تاثیر ویژگی های فردی معلم مانند رفتار حمایتی، توانایی برقراری ارتباط، استفاده از بازخورد اثربخش و انعطاف پذیری در روش های آموزشی بر ارتقاء انگیزش تحصیلی است.با توجه به نتایج تحقیق، پیشنهاد می شود معلمان با بازاندیشی در سبک های تدریس خود و استفاده از شیوه های نوین و فعال محور، بستر مناسبی برای شکوفایی انگیزش تحصیلی فراهم آورند. این امر نه تنها موجب رشد شناختی و تحصیلی دانش آموزان می شود، بلکه ارتقاء سلامت روانی، اعتماد به نفس و خودپنداره مثبت را نیز در پی دارد. به علاوه، توسعه حرفه ای معلمان از طریق کارگاه های آموزشی و توانمندسازی مداوم، زمینه ساز تحول بنیادین در فرآیند یاددهی-یادگیری خواهد بود.