بررسی تاثیر سبک های مدیریت آموزشی مدیران بر کیفیت اجرای برنامه درسی در مدارس

هدف این پژوهش، بررسی تاثیر سبک های مدیریت آموزشی مدیران بر کیفیت اجرای برنامه درسی معلمان در مدارس دولتی استان تهران است. مدیریت آموزشی در مدارس یکی از موثرترین عوامل شکل دهنده کیفیت یاددهی–یادگیری و اجرای درست برنامه درسی است. مدیران مدارس با اعمال سبک های مختلف مدیریت مانند مشارکتی، تحول آفرین یا دستوری، می توانند نقش مستقیم و غیرمستقیمی در کیفیت اجرای برنامه های درسی ایفا کنند. هدف این پژوهش، بررسی تاثیر سبک های مدیریت آموزشی مدیران بر کیفیت اجرای برنامه درسی معلمان در مدارس متوسطه استان تهران است. این مطالعه از نوع توصیفی–پیمایشی بوده و جامعه آماری شامل 520 نفر از معلمان دوره متوسطه بوده است که بر اساس جدول مورگان، 217 نفر به روش طبقه ای تصادفی انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه استاندارد سبک های مدیریت آموزشی هالینگر (2005) با مولفه های مشارکتی، تحول آفرین و دستوری، و پرسشنامه کیفیت اجرای برنامه درسی رضوانی (1394) شامل ابعاد سازمان دهی، روش های تدریس و ارزشیابی بود. پایایی ابزارها با محاسبه آلفای کرونباخ به ترتیب 0/89 و 0/91 تایید شد. تحلیل داده ها با استفاده از همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه صورت گرفت. نتایج نشان داد سبک مدیریت مشارکتی و تحول آفرین به طور معناداری کیفیت اجرای برنامه درسی را پیش بینی می کنند، درحالی که سبک دستوری با کیفیت پایین تر اجرا مرتبط است. در مجموع، نتایج حاکی از آن است که سبک های مدیریتی موثر می توانند عملکرد حرفه ای معلمان را توسعه داده و کیفیت اجرای برنامه ها را ارتقا دهند. یافته های پژوهش می تواند برای آموزش مدیران، برنامه ریزان آموزشی و سیاست گذاران مفید باشد.

کلیدواژه ها:

مدیریت آموزشی ، سبک رهبری ، برنامه درسی ، اجرای برنامه ، مدارس متوسطه