تروریسم دولتی در حقوق بینالملل عمومی وچالش شناسایی آن ذیل ماده 2 منشور ملل متحد

در دهههای اخیر، مفهوم تروریسم دولتی بهعنوان یکی از مباحث کلیدی در حقوق بینالمللعمومی مطرح شده است، اما این اصطالح هنوز فاقد تعریف دقیق و الزامآور در اسناد بینالمللیاست. زمینه پژوهش حاضر بررسی چالشهای شناسایی اعمال دولتها بهعنوان تروریسم تحتماده 2 منشور ملل متحد است؛ مادهای که منع توسل به زور را بهعنوان یکی از اصول بنیادینروابط بینالملل تنظیف میکند. هدف این پژوهش تحلیل تطبیقی میان مصادیق تروریسمدولتی در پرتو پرونده نیکاراگوئه علیه آمریکا )1986(، عملیات نظامی ناتو در کوزوو، و حمالتپهپادی ایاالت متحده در خاورمیانه است، تا مشخص شود آیا این اقدامات میتوانند ذیل عنوان»تروریسم دولتی« طبقهبندی شوند یا خیر. روش پژوهش توصیفی تحلیلی است و بر پایهاسناد بینالمللی، رویه دیوان بینالمللی دادگستری و گزارشهای سازمان ملل متحد انجام گرفتهاست. یافتهها نشان میدهند که اگرچه اصول منشور، بهویژه ماده ،2 قادر به تحدید رفتاردولتها است، اما فقدان تعریف صریح از تروریسم دولتی موجب شده تا دولتها در عمل باآزادی عمل گستردهتری نسبت به گروههای غیردولتی مواجه باشند. نتیجهگیری مقاله این استکه نظام حقوق بینالملل برای کاهش استاندارد دوگانه در شناسایی و مجازات اعمال تروریستی،نیازمند بازنگری در مفهوم سنتی »توسل به زور« و تفکیک میان اعمال مشروع دفاعی و اقداماتتروریستی دولتی است. افزون بر آن، پیشنهاد میشود کمیسیون حقوق بینالملل سازمان ملل،همانند کنوانسیونهای ضدتروریسم غیردولتی، به تدوین یک سند جامع در زمینه تروریسمدولتی بپردازد تا از تفسیرهای سیاسی جلوگیری شود.

کلیدواژه ها:

تروریسم دولتی ، حقوق بینالملل عمومی ، منشور ملل متحد ، نیکاراگوئه علیهآمریکا ، توسل به زور.