کاربرد نقشه برداری در باستان شناسی

نقشه برداری به عنوان یکی از ابزارهای کلیدی و بنیادین در باستان شناسی، نقش حیاتی در مستندسازی، تحلیل، تفسیر و حفاظت از سایت های باستانی ایفا می کند. این فرآیند شامل جمع آوری داده های مکانی دقیق، تحلیل زمین، توپوگرافی، شناسایی و ثبت عناصر معماری، فرهنگی و طبیعی و همچنین مستندسازی روابط فضایی در سایت است. بهره گیری از فناوری های نوین مانند LiDAR، سیستم های جی پی اس RTK، توتال استیشن و نرم افزارهای پردازش داده های مکانی، امکان ایجاد نقشه های دقیق، سه بعدی و اطلاعات قابل اعتماد برای پژوهشگران و باستان شناسان را فراهم می آورد. این مقاله با رویکرد توصیفی-تحلیلی، کاربردهای نقشه برداری در باستان شناسی، مقایسه تکنیک های سنتی و مدرن، و تاثیر این روش ها بر تحلیل فضایی و تصمیم گیری در مطالعات سایت ها را بررسی می کند. در نهایت، اهمیت نقشه برداری به عنوان پایه ای برای تحقیقات علمی و حفاظت میراث فرهنگی برجسته می شود.

کلیدواژه ها:

نقشه برداری ، باستان شناسی ، LiDAR ، GIS ، توپوگرافی ، داده های مکانی