بررسی اثر میکوریز و سیلیس بر میزان قند محلول، قندهای احیا کننده، پرولین و فسفر در گیاه خیار گلخانه ای در شرایط کاهش آب آبیاری

خشکی مهمترین فاکتور محدود کننده رشد گیاهان است. گیاه خیار در اوایل رشد نیاز آبی بالایی دارد، کم آبی باعث کاهش عملکرد آن می شود، قارچهای میکوریزی قادرند اثرات نامطلوب خشکی را در گیاهان تعدیل بخشند و سیلیس نیز با بهبودوضعیت آب در خاک در کاهش اثرات تنش موثر است. هدف از این آزمایش بررسی و استفاده از قارچ میکوریز آربوسکولار، سیلیس و مقایسه نقش این دو در کاهش نیاز آبی در خیار گلخانه ای بوده است. بدین منظور از قارچ میکوریز آربوسکولار وسیلیس 0.2 میلی مولار در آزمایشی به صورت فاکتوریل بر پایه طرح کاملا تصادفی و 4 تکرار با تیمارهای سیلیس، میکوریز وخشکی انجام شد. نتایج نشان داد درنتیجه همزیستی با میکوریز، جذب بهتر فسفر و با همکاری سیلیس، افزایش محتوای پرولین، قندهای محلول و قند احیا کننده در گیاه خیار صورت گرفت. که در نهایت باعث مقاومت گیاه در برابر تنش کم آبی شد

کلیدواژه ها:

سیلیس ، قارچ میکوریز آربوسکولار ، خیار ، خشکی