نقش خانواده در تربیت فرزندان از منظر قرآن و حدیث

خانواده به عنوان اولین و اساسی ترین نهاد اجتماعی، نقشی بی بدیل در شکل گیری شخصیت، هویت دینی و اخلاقی فرزندان ایفا می کند. هدف این مقاله مروری، تبیین و تحلیل نقش و جایگاه خانواده در تربیت فرزندان با تاکید بر آموزه های قرآن کریم و احادیث معصومین (ع) است. تربیت اسلامی، فرآیندی جامع و همه جانبه است که ابعاد روحانی، اخلاقی، اجتماعی و عاطفی فرد را در بر می گیرد و خانواده، کانون اصلی اجرای این فرآیند محسوب می شود. در این پژوهش، با استفاده از روش توصیفی-تحلیلی و با مرور نظام مند منابع کتابخانه ای، مقالات و پژوهش های مرتبط، به بررسی مبانی نظری تربیت در اسلام، کارکردهای تربیتی خانواده، و وظایف والدین پرداخته می شود. یافته های این مرور نشان می دهد که قرآن و حدیث، مسئولیت سنگینی بر دوش والدین در قبال تربیت فرزندان قرار داده اند. این مسئولیت از دوران پیش از تولد و انتخاب همسر آغاز شده و تا دوران بلوغ و پس از آن ادامه می یابد. تاکید بر الگوبودن والدین، ایجاد محیطی سرشار از محبت و معنویت، آموزش مفاهیم دینی و اخلاقی، و آماده سازی فرزندان برای زندگی اجتماعی، از محورهای کلیدی است که در منابع اسلامی مورد توجه قرار گرفته است. این مقاله نشان می دهد که علی رغم چالش های عصر حاضر، بازگشت به الگوهای تربیتی مبتنی بر وحی می تواند راه گشای بسیاری از معضلات تربیتی در جوامع امروزی باشد و خانواده ای پایدار و نسلی صالح را پرورش دهد.

کلیدواژه ها:

خانواده ، تربیت فرزندان ، قرآن کریم ، حدیث ، تربیت اسلامی