تاثیر اخلاق،تربیت و هوش مصنوعی درآموزش نوین

تحولات گسترده ناشی از ظهور هوش مصنوعی در نظام های آموزشی معاصر، زمینه ساز شکل گیری نوعی آموزش مبتنی بر داده، تعامل و هوشمندی شده است که ساختار سنتی آموزش را به چالش می کشد. این دگرگونی تنها جنبه فنی ندارد، بلکه لایه های عمیقی از ابعاد اخلاقی و تربیتی انسان را نیز درگیر می سازد. در این میان، نقش اخلاق در هدایت و کنترل مسیر توسعه فناوری های آموزش محور اهمیتی حیاتی یافته است؛ زیرا هرگونه استفاده از فناوری بدون چارچوب های اخلاقی می تواند منجر به از بین رفتن ارزش های انسانی، کاستن از عمق تربیت شخصیت و شکل گیری آموزش صرفا ابزاری شود. از سوی دیگر، تربیت سنتی در مواجهه با هوش مصنوعی نیازمند بازتعریف است تا بتواند انسان را نه صرفا به عنوان کاربر فناوری، بلکه به عنوان موجودی مسئول و آگاه تربیت نماید. بنابراین، این مقاله به بررسی عمیق روابط متقابل میان سه مولفه اخلاق، تربیت و هوش مصنوعی در آموزش نوین پرداخته و تلاش دارد تبیین کند که چگونه تلفیق اصول اخلاقی و تربیتی در طراحی سامانه های هوشمند آموزشی می تواند موجب ارتقای سطح آموزش، عدالت آموزشی، و عاطفه انسانی در محیط های یادگیری شود. همچنین با مرور دیدگاه های فلسفی، روان شناختی و تربیتی موجود در متون داخلی و خارجی، مقاله نشان می دهد که هوش مصنوعی می تواند با رعایت اصول اخلاق و تربیت، به ابزاری برای تقویت رشد انسانی، خودآگاهی، خلاقیت و مسئولیت پذیری در آموزش تبدیل گردد. در نهایت جمع بندی مقاله بیانگر آن است که آینده آموزش هوشمند در گرو هم افزایی میان این سه بعد اساسی است؛ به نحوی که اخلاق راهنمای فناوری، تربیت پشتیبان رشد انسانی، و هوش مصنوعی عامل هم گرایی این دو در ساختار آموزش فردمحور و ارزش مدار باشد.

کلیدواژه ها:

اخلاق ، تربیت ، هوش مصنوعی ، آموزش نوین ، یادگیری هوشمند ، ارزش مداری ، توسعه انسانی