حذف فتوکاتالیستی داروی دوکسوروبیسین از محلول آبی با استفاده از فتوکاتالیست پلیمر با ساختار آلی-کووالانسی تریازین تحت نور مرئی

دوکسوروبیسین یک داروی ضد سرطان قوی است و وجود باقیمانده آن در فاضلاب می تواند اثرات مخربی بر محیط زیست و سلامت عمومی داشته باشد. این دارو، حتی در مقدار بسیار اندک نیز سمی است و می تواند با اختلال در عملکرد طبیعی اکوسیستم های آبی، بر رشد، تولیدمثل و بقای انواع موجودات آبزی تاثیر منفی بگذارد. ازاین رو، این پژوهش با هدف بررسی کارایی حذف داروی دوکسوروبیسین از محیط های آبی با استفاده از فتوکاتالیست با ساختار آلی-کووالانسی تریازین تحت نور مرئی انجام شد. در این پژوهش، ابتدا فتوکاتالیست با ساختار آلی- کووالانسی تریازین به روش رفلاکس سنتز و کارایی آن در حذف دوکسوروبیسین بررسی شد. به منظور شناسایی فتوکاتالیست سنتز شده از آنالیزهای میکروسکوپ الکترونی عبوری، میکروسکوپ الکترونی روبشی، دستگاه پراش پرتو ایکس، آنالیز نقشه برداری عنصری، طیف سنجی مادون قرمز فوریه و طیف سنجی بازتابی نفوذی استفاده شد. همچنین، اثر متغیرهای pH معادل ۳ تا ۹، غلظت فتوکاتالیست ۱۰ تا mg۴۰ و زمان تماس ۳۰ تا min۱۲۰ نیز بر کارایی حذف دارو ارزیابی شد. یافته ها نشان داد که با افزایش زمان تماس تا min۳۰، غلظت فتوکاتالیست تا mg۴۰ و در pH برابر با ۷، کارایی حذف دوکسوروبیسین تا ۹۸ درصد افزایش یافت. مطالعه اسکاونجرها نیز نشان داد که اکسنده های ، e- و  نقش قابل توجهی در فرایند تخریب داروی دوکسوروبیسین از محلول آبی توسط COTP داشته اند. به طور کلی، پلیمر آلی- کووالانسی تریازین می تواند به عنوان یک فتوکاتالیست موثر برای حذف دوکسوروبیسین از پساب های دارویی تحت نور مرئی استفاده شود.

کلیدواژه ها:

دوکسوروبیسین ، پلیمر آلی- کووالانسی تریازین ، تخریب فتوکاتالیستی ، محلول آبی ، نور مرئی