شناسایی عوامل موثر بر تکوین الگوهای معماری بومی در طراحی مسکن روستایی

معماری بومی روستایی ایران تجلی ارتباط عمیق انسان با طبیعت و فرهنگ بومی است. مسئله اصلی این تحقیق، تضعیف و حذف تدریجی الگوهای معماری بومی در مسکن روستایی ایران است که موجب بی هویتی فضایی، ناسازگاری با شرایط اقلیمی و فرهنگی، نارضایتی ساکنان و تهدید میراث فرهنگی می شود. همچنین عدم توجه به عوامل موثر و فقدان رویکرد سیستمی در طراحی مسکن روستایی، چالش های موجود را تشدید کرده است. بنابراین هدف پژوهش با هدف شناسایی و تحلیل عوامل موثر بر تکوین الگوهای معماری بومی برای حفظ هویت و بهبود شرایط مسکن روستایی انجام شده است. پژوهش حاضر به لحاظ روش، بنیادی و به جهت ماهیت توصیفی-تحلیلی می باشد. برای جمع آوری اطلاعات از اسناد کتابخانه ای و مطالعات نظری مرتبط با موضوع پژوهش استفاده شده است و در نهایت با استفاده از تحلیل اسنادی به تبیین موضوع پرداخته است. نتایج پژوهش نشان داد که معماری مسکن روستایی ایران به دلیل تاثیرپذیری از روندهای مدرن و تغییر سبک زندگی، دچار تغییرات زیادی شده و دیگر مانند گذشته بازتاب مستقیم فرهنگ و نیازهای بومی نیست. به رغم این، سادگی، هماهنگی با طبیعت و استفاده از مصالح بومی همچنان از ویژگی های برجسته معماری روستایی است که انعطاف پذیری فضایی و عملکردی بالایی دارد.عوامل اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و محیطی، نقش تعیین کننده ای در شکل گیری این الگوها دارند و نادیده گرفتن آنها باعث نابسامانی و بی هویتی فضایی خواهد شد. پژوهش تاکید دارد که برای حفظ هویت و پایداری مسکن روستایی باید این عوامل به دقت شناخته شده و در طراحی ها مورد توجه قرار گیرند.

کلیدواژه ها:

معماری بومی ، مسکن روستایی ، الگوهای معماری.