رابطه بین تفکر سیستمی مدیران و نگرش شغلی معلمان در مدارس متوسطه اول ناحیه دو اهواز

این پژوهش با هدف بررسی رابطه میان تفکر سیستمی مدیران و نگرش شغلی معلمان مدارس متوسطه اول ناحیه دو اهواز انجام شد. نگرش شغلی معلمان، نقشی تعیین کننده در کیفیت تدریس، انگیزش درونی و ماندگاری آنان در حرفه دارد و به طور مستقیم بر ارتقای کارایی نظام آموزشی اثر می گذارد. از سوی دیگر، نوع مدیریت مدارس و بهره گیری مدیران از تفکر سیستمی می تواند عاملی کلیدی در بهبود نگرش شغلی باشد. روش تحقیق حاضر توصیفی–تحلیلی و از نوع کاربردی است. جامعه آماری شامل ۲۲۵ معلم بود و داده ها از طریق پرسشنامه های استاندارد گردآوری شد. پرسشنامه تفکر سیستمی ابعادی چون تفکر پویا، تعامل گری، منطق سیستمی، شناخت مدل های ذهنی، یادگیری مستمر و فرایندمحوری را دربر می گرفت و پرسشنامه نگرش شغلی نیز ابعاد مربوط به رضایت، تعهد و انگیزش شغلی را سنجید. داده ها با آزمون های همبستگی و رگرسیون چندگانه تحلیل شدند. یافته ها نشان داد میان تمامی ابعاد تفکر سیستمی و نگرش شغلی رابطه ای مثبت و معنادار وجود دارد. در این میان، فرایندمحوری مدیران بیشترین اثرگذاری را داشت و یادگیری مستمر و تعامل گری نیز به شکل قابل توجهی بر نگرش شغلی موثر بودند. سایر ابعاد همچون شناخت مدل های ذهنی و منطق سیستمی گرچه اثر کمتری داشتند اما همچنان معنادار گزارش شدند. نتایج بیانگر آن است که ارتقای نگرش شغلی معلمان مستلزم توانمندسازی مدیران در تفکر سیستمی، بهینه سازی فرایندها و تقویت یادگیری سازمانی است. این دستاوردها می تواند در سیاست گذاری های آموزشی و طراحی برنامه های توسعه حرفه ای مدیران مدارس کاربرد داشته باشد.

کلیدواژه ها:

تفکر سیستمی ، مدیریت آموزشی ، نگرش شغلی ، معلمان ، فرایند محوری ، یادگیری مستمر