ارائه چارچوبی برای شناسایی و اولویت بندی استراتژی های کاهش ترک خدمت معلمان و مدیران مدارس ایذه

هدف اصلی این پژوهش شناسایی و اولویت بندی استراتژی های موثر بر کاهش ترک خدمت معلمان و مدیران مدارس آموزش و پرورش شهر ایذه است. ترک خدمت نیروی انسانی متخصص، به ویژه در حوزه آموزش و پرورش، پیامدهای گسترده ای بر کیفیت یادگیری دانش آموزان و کارآمدی نظام آموزشی بر جای می گذارد و یکی از چالش های جدی مدیران آموزشی به شمار می رود. بر این اساس، این تحقیق با رویکردی کاربردی و به روش ترکیبی (کیفی–کمی) انجام پذیرفت. در بخش کیفی، از طریق مصاحبه های نیمه ساختاریافته با خبرگان آموزشی و مدیران مجرب، مجموعه ای از استراتژی های مرتبط استخراج شد. سپس در بخش کمی، با بهره گیری از پرسش نامه محقق ساخته، داده ها گردآوری و به کمک تحلیل عاملی تاییدی و روش تصمیم گیری چندمعیاره تاپسیس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها نشان داد که استراتژی های شناسایی شده در چهار بعد اصلی سازمانی، عملکردی، فردی و محیطی قابل طبقه بندی هستند. نتایج اولویت بندی بیانگر آن بود که استراتژی های سازمانی، به ویژه «نظام های پرداخت و پاداش مناسب»، «حقوق و مزایای عادلانه» و «تقویت خلاقیت و نوآوری»، بیشترین اهمیت را در کاهش ترک خدمت ایفا می کنند. پس از آن، استراتژی های عملکردی شامل بهبود فرآیندهای آموزشی و ارتقای مهارت های شغلی، استراتژی های محیطی مانند حمایت اجتماعی و شرایط فرهنگی، و در نهایت استراتژی های فردی از جمله انگیزش و رضایت شغلی در مراتب بعدی قرار گرفتند. بر این اساس، می توان نتیجه گرفت که توجه به سیاست ها و ساختارهای سازمانی و اصلاح نظام های پرداخت و پاداش نقشی کلیدی در حفظ و ماندگاری معلمان و مدیران دارد. در نهایت، اجرای این استراتژی ها می تواند به افزایش بهره وری مدارس، ارتقای کیفیت آموزش و تحقق اهداف کلان نظام آموزشی منجر شود.

کلیدواژه ها:

ترک خدمت ، استراتژی های کاهش ترک خدمت ، معلمان ، مدیران مدارس ، آموزش و پرورش ایذه