رابطه ناگویی هیجانی و نشانه های اضطراب جدایی با نقش تعدیل گر حمایت اجتماعی در دانش آموزان دبستانی

ناگویی هیجانی، به عنوان ناتوانی در شناسایی و بیان هیجان ها، با اختلالات اضطرابی مانند اضطراب جدایی در کودکان مرتبط است. این مطالعه، بر اساس داده های اخیر (۱۴۰۲-۱۴۰۴)، رابطه بین ناگویی هیجانی و نشانه های اضطراب جدایی را با تاکید بر نقش تعدیل گر حمایت اجتماعی در دانش آموزان دبستانی (۶ تا ۱۲ سال) بررسی کرد. جامعه آماری شامل ۲۰۰ دانش آموز دبستانی از شهر زاهدان بود که با روش نمونه گیری خوشه ای تصادفی انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه ناگویی هیجانی تورنتو، مقیاس اضطراب چندبعدی کودکان، و مقیاس حمایت اجتماعی ادراک شده بودند. نتایج نشان داد که ناگویی هیجانی با اضطراب جدایی همبستگی مثبت و معنادار (r = ۰.۴۸, p < ۰.۰۰۱) دارد، در حالی که حمایت اجتماعی همبستگی منفی (r = -۰.۴۲, p < ۰.۰۰۱) نشان داد. تحلیل کوواریانس تایید کرد که حمایت اجتماعی این رابطه را تعدیل می کند (F = ۶.۳۲, p < ۰.۰۰۱). این یافته ها بر اهمیت مداخلات آموزشی مبتنی بر حمایت اجتماعی تاکید دارند. پیشنهاد می شود برنامه های تقویت مهارت های هیجانی در مدارس دبستانی اجرا شود.

کلیدواژه ها:

ناگویی هیجانی ، اضطراب جدایی ، حمایت اجتماعی ، دانش آموزان دبستانی ، مداخلات آموزشی