تاثیر روش های یادگیری فعال بر افزایش انگیزه و مشارکت دانش آموزان دوره ابتدایی

یادگیری فعال به عنوان رویکردی نوین در آموزش، بر مشارکت فعال دانش آموزان در فرایند یادگیری و توسعه مهارت های تفکر انتقادی تاکید دارد. این رویکرد برخلاف روش های سنتی، دانش آموزان را به مرکز فرایند آموزشی می نشاند و از آن ها انتظار دارد تا با انجام فعالیت های عملی، حل مسئله، بحث گروهی و پروژه های تیمی، خود نقش فعالی در یادگیری ایفا کنند. پژوهش های اخیر نشان داده اند که به کارگیری روش های یادگیری فعال می تواند انگیزه دانش آموزان دوره ابتدایی را افزایش دهد و مشارکت آن ها را در کلاس بهبود بخشد. مرور ادبیات نشان می دهد که روش هایی مانند یادگیری مبتنی بر پروژه، یادگیری گروهی، تدریس مبتنی بر کاوش و فعالیت های بازی محور، اثربخشی بالایی در تقویت انگیزه درونی و مهارت های اجتماعی دانش آموزان دارند. علاوه بر این، استفاده از یادگیری فعال باعث افزایش اعتماد به نفس، خودکارآمدی و توانایی حل مسئله در دانش آموزان می شود و به معلمان ابزارهای موثری برای ایجاد محیط یادگیری پویا ارائه می دهد. این مقاله با بررسی مطالعات گذشته، شواهد علمی موجود را در زمینه تاثیر روش های یادگیری فعال بر انگیزه و مشارکت دانش آموزان دوره ابتدایی تحلیل کرده و مزایا، چالش ها و راهکارهای به کارگیری آن ها را شناسایی می کند. یافته ها نشان می دهند که ادغام یادگیری فعال با روش های سنتی، استفاده از ابزارهای تعاملی و طراحی فعالیت های متنوع می تواند سطح مشارکت و انگیزه دانش آموزان را به طور قابل توجهی افزایش دهد و محیط یادگیری را به فضایی خلاقانه و پویا تبدیل کند.

کلیدواژه ها:

یادگیری فعال ، انگیزه تحصیلی ، مشارکت دانش آموزان ، دوره ابتدایی ، یادگیری مبتنی بر پروژه