معلم تحول آفرین و توسعه سرمایه انسانی؛ تحلیلی از پیوند تعلیم و تربیت با پیشرفت ملی

جایگاه معلم در هر نظام اجتماعی، بیش از آنکه یک شغل یا حرفه باشد، یک رسالت بنیادین برای آینده آن ملت محسوب می شود. در جمهوری اسلامی ایران، این نقش با تاکید مضاعف بر جنبه تربیتی و ارزشی تقویت می شود. معلم تحول آفرین، عنصری فعال است که فراتر از انتقال صرف محتوای درسی، وظیفه خطیر تربیت انسان هایی را بر عهده دارد که در ابعاد معرفتی، اخلاقی و عملی، آماده ایفای نقش موثر در توسعه همه جانبه کشور باشند.این مقاله با اتکا به اسناد بالادستی نظام تعلیم و تربیت، به ویژه مفاد کتاب «خشت نو» و توصیه های راهبردی مقام معظم رهبری (مدظله العالی)، به تحلیل چرایی و چگونگی این نقش می پردازد. توسعه سرمایه انسانی، که موتور محرکه پیشرفت های اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی است، مستقیما از کیفیت تعاملات معلم با دانش آموزان نشات می گیرد. اگر معلمان ما صرفا منتقل کننده اطلاعات باشند، خروجی ما صرفا مجموعه ای از افراد آگاه به دانسته خواهد بود؛ اما اگر معلم، هدایت گر، مربی و الگو باشد، خروجی، انسان هایی مومن، مسئولیت پذیر، خلاق و دارای تفکر انتقادی خواهد بود که برای ساختن تمدن نوین اسلامی آمادگی دارند.تحول در نظام آموزشی، بدون تحول در نگرش، توانمندی ها و منزلت اجتماعی معلم امکان پذیر نیست. لذا، این پژوهش بر ضرورت بازتعریف نقش معلم به عنوان «معمار اصلی سرمایه انسانی» تاکید می کند و مسیرهایی را برای توانمندسازی وی ترسیم می نماید تا از این طریق، مدرسه به کانون اصلی خلق ارزش در منظومه توسعه ملی تبدیل شود.

کلیدواژه ها:

معلم ، تحول ، تعلیم و تربیت ، دانش آموزان ، مدرسه