ارزیابی عملکرد اقتصادی- اجتماعی دهیاریها در جهت توسعه سکونتگاههای روستایی مطالعه موردی: روستاهای بخش مرکزی شهرستان باخرز

در عصر کنونی، هر سازمانی برای کارآیی و اثربخشی بیشتر فعالیت های خود، نیازمند ارزیابی دقیق عملکرد است. با توجه به اینکه دهیاریها به عنوان یکی از نهادهای مدیریتی نوین حدود ۲ دهه است که جهت اداره امور روستاهای کشور تاسیس شده ند. لذا مقاله حاضر با هدف، ارزیابی عملکرد اقتصادی – اجتماعی دهیاریها در جهت توسعه سکونتگاههای روستایی بخش مرکزی شهرستان باخرز تدوین شده است. پژوهش حاضر به لحاظ هدف، کاربردی و از حیث روش توصیفی- تحلیلی است. ابزار تحقیق پرسشنامه ای در راستای فرضیه های تحقیق بوده که روایی آن از طریق تکنیک دلفی و پایایی آن با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ برای همه ابعاد مورد بررسی تایید شده است. جامعه آماری تحقیق، شامل ۲۵ روستای دارای دهیاری بوده که طبق فرمول کوکران بایستی۲۴ روستا به عنوان نمونه انتخاب می شدند لیکن تمام ۲۵ روستا با مجموع ۵۴۴۵ خانوار انتخاب، ۳۵۹ پرسشنامه توسط سرپرستان خانوار تکمیل گردید. جهت ارزیابی عملکرد دهیاریها در بعد اقتصادی ۱۳ گویه و در بعد اجتماعی ۱۱ گویه مورد بررسی و تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته های تحقیق بیانگر آن است که در بعد اقتصادی گویه مشارکت زنان در فعالیت های اقتصادی و در بعد اجتماعی گویه برگزاری مراسمات فرهنگی- مذهبی بیشترین تاثیر را در توسعه روستاهای مورد مطالعه داشته اند. همچنین نتایج تحقیق نشان می دهد که بین عملکرد دهیاریها و وضعیت اقتصادی و اجتماعی روستاها رابطه معنادار وجود داشته و مطابق آزمون فریدمن، عملکرد دهیاریها بیشترین تاثیر را بر وضعیت اجتماعی و سپس اقتصادی سکونت گاههای روستایی داشته است.

کلیدواژه ها:

ارزیابی عملکرد دهیاری ، توسعه روستایی ، سکونتگاههای روستایی ، شهرستان باخرز