عوامل تاثیرگذار بر آسیب پذیری مساکن در برابر خطر زلزله در شهر جویم

زلزله یکی از مخاطرات طبیعی است که به دلیل وقوع ناگهانی و شدت بالای تخریب، همواره جان و مال انسان ها را تهدید کرده است. در مناطق شهری، میزان آسیب پذیری به شدت تحت تاثیر عوامل مختلفی از جمله کیفیت ساخت وساز، تراکم جمعیت، وضعیت اقتصادی و آگاهی عمومی قرار دارد. شناخت این عوامل و تاثیر آن ها بر کاهش یا افزایش آسیب پذیری، گامی مهم در برنامه ریزی شهری و مدیریت بحران محسوب می شود. هدف از این پژوهش، شناسایی و تحلیل عوامل موثر بر آسیب پذیری مناطق مسکونی در برابر زلزله است. این مطالعه تلاش می کند تا نقش متغیرهای اجتماعی، اقتصادی، و کالبدی را در تعیین میزان خسارات ناشی از زلزله بررسی کرده و راهکارهایی برای کاهش این آسیب ها ارائه دهد. این پژوهش با استفاده از روش تحلیل آماری و مطالعات میدانی انجام شده است. ابتدا داده های مربوط به بافت های شهری، کیفیت ساخت وساز و شاخص های اجتماعی و اقتصادی گردآوری شد. سپس، از ابزارهای آماری برای بررسی روابط بین متغیرها و میزان آسیب پذیری استفاده گردید. همچنین، تجزیه و تحلیل نتایج با استفاده از نرم افزارهای تخصصی آماری صورت گرفت تا میزان تاثیرگذاری هر عامل مشخص شود. نتایج پژوهش نشان می دهد که عواملی مانند تراکم بالای جمعیت، کیفیت نامطلوب ساخت وساز، فرسودگی بافت های شهری و کمبود زیرساخت های ایمنی، نقش مهمی در افزایش آسیب پذیری مناطق مسکونی در برابر زلزله دارند. همچنین، آگاهی عمومی و میزان آمادگی شهروندان به عنوان عاملی موثر در کاهش اثرات مخرب زلزله شناخته شد. در نهایت، پیشنهاد شده است که مقاوم سازی ساختمان ها، توسعه زیرساخت های ایمنی، آموزش عمومی و بهبود مدیریت بحران به عنوان راهکارهای اساسی برای کاهش آسیب پذیری در نظر گرفته شوند.

کلیدواژه ها:

آسیب پذیری ، شهر جویم ، زلزله