مطالعه مروری بر هزینه یابی و ارزیابی سرمایه ی انسانی و تاثیر آن بر عملکرد سازمانی

تاریخچه توجه به نیروی انسانی به عنوان یک عامل کلیدی در اقتصاد و سازمان، قدمتی طولانی دارد، که ریشه های اولیه آن به اقتصاددانان کلاسیک نظیر ویلیام پتی (در قرن هفدهم) و آدام اسمیت بازمی گردد. با این حال، مفهوم مدرن سرمایه انسانی (HC) به عنوان یک عنصر محوری در تحلیل های اقتصادی توسط اقتصاددانانی مانند تئودور شولتز و گری بکر در دهه های اخیر قرن بیستم توسعه یافت. این پیشگامان، سرمایه انسانی را نه صرفا به عنوان "نیروی کار" خام و همگن، بلکه به عنوان مجموعه ای از آموزش، مهارت ها و فناوری های تجسم یافته در افراد تعریف کردند (خدابنده لو، ۱۳۹۶). اهمیت این مفهوم با ظهور مدل های رشد درون زا که توسط رومر و لوکاس مطرح شدند، بیشتر تثبیت گردید. این مدل ها به صراحت نشان دادند که دستیابی به رونق اقتصادی بلندمدت صرفا به انباشت سرمایه فیزیکی محدود نمی شود، بلکه نیازمند سرمایه گذاری مستمر و هدفمند در مهارت ها، دانش و توانمندی های نیروی کار است. این دیدگاه، سرمایه انسانی را به عنوان یک عامل حیاتی در رشد و توسعه پایدار ملی و سازمانی معرفی کرد (Chen et al. , ۲۰۲۵)

کلیدواژه ها:

هزینه یابی و ارزیابی ، سرمایه ی انسانی ، عملکرد سازمانی