تاویل واژه وطن و حدیث (حب الوطن من الایمان ) طبق دیدگاه مولانا و چگونگی تقویت این دیدگاه در دانش آموزان با تکیه بر اصل پانزدهم قانون اساسی

این پژوهش به بررسی تاویل عرفانی مولانا از مفهوم «وطن» و حدیث «حب الوطن من الایمان» می پردازد و در پی ارائه راهکاری عملی برای ترویج این اندیشه در بین دانش آموزان، با تکیه بر اصل پانزدهم قانون اساسی است. مطالعه آثار مولانا، به ویژه مثنوی معنوی، و همچنین دیدگاه های عرفان اسلامی و اساتید وی مانند شمس تبریزی، نشان می دهد که نگرش مولانا به «وطن»، کاملا فرامادی و معنوی است. از منظر او، وطن حقیقی انسان، «نیستان» وجود و جایگاه اصلی روح در نزدیکی به خداوند است و تعلقات جغرافیایی، نژادی و قومی، مانعی در راه سلوک معنوی محسوب می شوند. تاکید بر «همدلی» به جای «همزبانی» گواه این مدعاست. برای نهادینه کردن این دیدگاه متعالی در جامعه و مقابله با چالش هایی مانند تفرقه افکنی قومی، این پژوهش بر بهره گیری از ظرفیت اصل پانزدهم قانون اساسی تاکید می کند. پیشنهاد عملی، گنجاندن تدریس ادبیات محلی در برنامه درسی فوق برنامه مدارس، با رعایت اصولی چون رایگان و اختیاری بودن است. این راهبرد، دستاوردهای مهمی به همراه خواهد داشت: تحکیم وحدت ملی از طریق به رسمیت شناختن هویت فرهنگی اقوام. تقویت هویت ایرانی-اسلامی با آشتی دانش آموزان با گنجینه ادبیات فارسی از مسیر شناخت ادبیات محلی. حفظ میراث فرهنگی و معرفی مفاخر چندزبانه ایران (مانند فضولی بغدادی ) و جلوگیری از تضییع حقوق فرهنگی کشور. در نهایت، تدریس ادبیات اقوام نه تنها تضعیف کننده زبان فارسی نیست، بلکه عین تحقق عدالت تربیتی و عملی سازی «همدلی» مورد تاکید مولانا است که به پرورش نسلی متحد در سایه «وطن معنوی» مشترک می انجامد.

کلیدواژه ها:

مولانا ، وطن عرفانی ، حب الوطن من الایمان ، اصل پانزدهم قانون اساسی ، ادبیات محلی.