نقش طراحی شهری پایدار و فضای سبز در بهبود کیفیت زندگی شهری و سلامت روان شهروندان

زندگی شهری معاصر با فشارهای روانی، تراکم جمعیت و محدودیت فضاهای طبیعی همراه است که سلامت روان و کیفیت زندگی شهروندان را تحت تاثیر قرار می دهد. پژوهش حاضر با رویکرد تحلیلی-کیفی و مبتنی بر مطالعات کتابخانه ای، به بررسی نقش طراحی شهری پایدار و توسعه فضاهای سبز در ارتقای رفاه روانی و کیفیت زندگی شهری می پردازد. یافته ها نشان می دهند که فضاهای سبز شهری، با فراهم کردن محیطی آرامش بخش، امکان فعالیت بدنی، تعامل اجتماعی و تجربه طبیعت را فراهم می کنند و به کاهش استرس، اضطراب و خستگی ذهنی شهروندان کمک می کنند. طراحی شهری پایدار نیز با رعایت اصول زیست محیطی، اقتصادی و اجتماعی، زمینه افزایش حس تعلق، هویت شهری و سرمایه اجتماعی را ایجاد می کند. تحلیل پژوهش ها بیانگر آن است که فقدان فضاهای سبز و طراحی ناکارآمد شهری، کاهش تعاملات اجتماعی، افزایش فشارهای روانی و کاهش رضایت عمومی را به همراه دارد. این پژوهش همچنین نشان می دهد که ترکیب اصول طراحی پایدار و توسعه فضاهای سبز، به عنوان یک راهکار میان رشته ای و جامع، می تواند کیفیت زندگی، سلامت روان و رفاه اجتماعی شهروندان را بهبود بخشد. نتایج این تحقیق برای برنامه ریزان شهری، معماران و سیاست گذاران، چارچوبی علمی برای طراحی و مدیریت شهرهای انسانی، پایدار و دوستدار سلامت فراهم می کند و ضرورت توجه به ابعاد روانی و اجتماعی محیط شهری را برجسته می سازد.

کلیدواژه ها:

طراحی شهری پایدار ، فضای سبز شهری ، سلامت روان ، کیفیت زندگی ، رفاه اجتماعی.