مبانی انسان شناختی علم اجتماعی تفسیری و دلالت های جامعه شناختی آن

علم اجتماعی مدرن، مبتنی بر بنیان های معرفتی و نظری ویژه ای است که به رویکردها، نظریه ها، حوزه ها و روش های آن رنگ می بخشد و آن را از علم اجتماعی و مبانی آن در رویکرد اسلامی متمایز می کند. یکی از اصلی ترین مبانی شناختی که علم اجتماعی مدرن از آن اثر پذیرفته، چیستی انسان و چگونگی ارتباطش با واقعیت و نیروهای اجتماعی است. این نوشتار در صدد است مبانی انسان شناختی علم اجتماعی تفسیری را بررسی کند. گردآوری داده ها با روش اسنادی و کتاب خانه ای انجام شده و با روش توصیفی و تحلیلی داده ها پردازش شده است. یافته ها بیانگر آن است که علم اجتماعی تفسیری انسان را موجودی مختار، معناساز، محیط آفرین، دوساحتی، محاسبه گر، با دستگاه شناختی محدود می داند که شعور متعارف مهم ترین منبع اطلاعاتی اوست. این نگرش به انسان دلالت های جامعه شناختی دارد، از جمله: نفی تصویر اثباتی از علم اجتماعی، تمرکز بر فهم و درک انگیزه ها و نیات کنشگران اجتماعی و تبیین نشدن الگوی پیامدهای ناخواسته کنش، بی توجهی به علل و سازوکارهای زیربنایی در تحلیل، تاریخی دیدن هویت، تبیین تک ساحتی انسان، و نسبت دادن تغییرات اجتماعی به کنشگران فردی.

کلیدواژه ها:

علم اجتماعی تفسیری ، مبانی ، انسان شناسی ، پارادایم