ازدحام جمعیت و برنامه ریزی شهرداریها در گسترش قطار شهری از منظر کنترل ترافیک

به موازات رشد جمعیت و توسعه مناطق و محدوده های شهری، با مشکل ساز شدن سفرها با وسیله شخصی، مناطق شهری با عوارضی چون کاهش سهولت دسترسی، طولانی شدن زمان سفر، آلودگی هوا، استهلاک وسایل نقلبه و معابر، شلوغی و... مواجه می شوند. گسترش روز افزون جمعیت کلانشهرها و موضوعاتی نظیر ناهنجاری های بصری و زیست محیطی، ترافیک و آلودگی هوا، مدیریت شهری را در این مسیر قرار می دهد که راهکارهای کارآمدی نظیر«توسعه پایدار» را اتخاذ کند. در کشورهای در حال توسعه همچون ایران به دلیل نارسایی و کمبود سرمایه گذاری در امور زیربنایی جامعه، نیاز به سرمایه گذاری در بخش حمل و نقل به موازات توسعه اقتصادی، بیشتر احساس می شود. از این رو کاربرد سیستم های حمل ونقل عمومی اهمیت بیشتری پیدا می کند. با درنظر گرفتن عوارض ذکر شده و لزوم سهولت در دسترسی و بهره مندی از وسایل نقلیه مناسب، مفید و ایمن برای تردد درون و بین شهری، استفاده از حمل ونقل همگانی سریع، کارا و پرظرفیت ضروری است. حمل و نقل ریلی با قابلیت حمل انبود بار و مسافر یک هفتم حمل و نقل جاده ای سوخت مصرف می کند، بدین ترتیب این سهم تنها ۲۰% از مصرف گازوئیل کشور را به خود اختصاص می دهد. از مهمترین منافع زیست محیطی سیستم حمل و نقل مترو کاستن از تعداد سفر به وسیله اتومبیل شخصی است.

کلیدواژه ها:

مدیریت شهری ، حفظ محیط زیست ، توسعه مترو