توجه مدیران شهری به معماری بیوفیلیک در ساختمان های مسکونی

تاریخ معماری و طراحی بیوفیلیک به دوران باستان بازمی گردد؛ زمانی که سکونتگاه های انسانی به طور طبیعی با طبیعت درآمیخته بودند. نوعی طراحی معماری است که به دنبال پیوند محل زندگی انسان با طبیعت است که هدف آن افزایش ارتباط بین ساکنان ساختمان و دنیای طبیعی است. این ساختمانها، محیط هایی را ایجاد می کنند که اقامت در آنها باعث آرامش و استراحت ذهنی و جسمی می گردد. با این حال، شناخت رسمی و مطالعه بیوفیلیا به عنوان یک اصل طراحی، از میانه قرن بیستم آغاز شد و در دهه های بعد مورد توجه قرار گرفت. در طول سال ها، چهره های تاثیرگذار و جنبش های مختلفی به توسعه معماری و طراحی بیوفیلیک کمک کرده اند. از جمله پیشگامان برجسته می توان به فرانک لوید رایت اشاره کرد که طرفدار ادغام ساختمان با چشم انداز طبیعی بود، و لویی سالیوان که با رویکرد «فرم تابع عملکرد است» به پیوند میان انسان، طبیعت و معماری پرداخت. هدف این مقاله توجه مدیران شهری به معماری بیوفیلیک در ساختمان های مسکونی با روش توصیفی- تحلیلی می باشد. در نتیجه می توان گفت معماری بیوفیلیک یک رویکرد طراحی است که تلاش می کند عناصر، الگوها و حس های طبیعی را به محیط ساخته شده بیاورد. این سبک با الهام از مناظر طبیعی، نور خورشید، گیاهان، آب، و حتی الگوهای ارگانیک، فضایی ایجاد می کند که ذهن و بدن انسان در آن احساس آرامش و انرژی بیشتری داشته باشد.

کلیدواژه ها:

فضای شهری ، معماری پایدار ، معماری بیوفیلیک