هوش مصنوعی و آینده آموزش فراگیر: از تشخیص تا مداخله در اختلالات یادگیری

هوش مصنوعی به عنوان یکی از پیشرفته ترین فناوری های قرن بیست ویکم، ظرفیت های چشمگیری در تحول آموزش فراگیر و پشتیبانی از دانش آموزان با اختلالات یادگیری ارائه می دهد. این پژوهش مروری با هدف تحلیل نقش هوش مصنوعی در تشخیص، مداخله و شخصی سازی آموزش انجام شد. داده ها از منابع علمی معتبر داخلی و خارجی در بازه سال های ۲۰۱۸ تا ۲۰۲۳ جمع آوری و با استفاده از روش تحلیل کیفی تلفیقی بررسی شد.نتایج نشان می دهد که الگوریتم های یادگیری ماشین و سیستم های تطبیقی قادرند اختلالات یادگیری مانند نارساخوانی، نارسانویسی و نارسا حسابی را با دقت بالا تشخیص دهند و مداخلات آموزشی فردمحور ارائه کنند. فناوری های مبتنی بر هوش مصنوعی امکان طراحی تمرین ها و بازخوردهای لحظه ای را فراهم کرده و با تقویت مهارت های شناختی و هیجانی دانش آموزان، فرایند یادگیری را ارتقا می دهند. همچنین، تحلیل داده های آموزشی به معلمان کمک می کند تا تصمیمات آموزشی مبتنی بر اطلاعات واقعی و دقیق اتخاذ کنند و تجربه یادگیری دانش آموزان با نیازهای ویژه را بهبود بخشند.با این حال، بهره گیری از هوش مصنوعی با چالش هایی از جمله فقدان زیرساخت های فناورانه، آموزش ناکافی معلمان، مسائل اخلاقی و سوگیری الگوریتمی همراه است. بر اساس تحلیل پژوهش، راهکارهای عملی شامل آموزش تخصصی معلمان، طراحی سامانه های بومی، تدوین چارچوب های اخلاقی و قانونی، سرمایه گذاری در زیرساخت ها و تلفیق فناوری با بعد انسانی آموزش است.در نهایت، این پژوهش تاکید می کند که هوش مصنوعی نباید جایگزین معلم شود بلکه به عنوان دستیار هوشمند و تسهیل گر، امکان تحقق آموزش فراگیر، شخصی سازی یادگیری و ارتقای عدالت آموزشی را فراهم می کند. تلفیق فناوری های نوین با رویکردهای انسانی، مسیر آموزش را کارآمدتر، عادلانه تر و انسانی تر می سازد.

کلیدواژه ها:

هوش مصنوعی ، آموزش فراگیر ، اختلالات یادگیری ، تشخیص زودهنگام ، مداخلات آموزشی ، شخصی سازی یادگیری ، عدالت آموزشی