بررسی نقش فعالیت های فوق برنامه و آموزش مهات های زندگی در توسعه مهارت های اجتماعی و خودکارآمدی دانش آموزان

با توجه به تحولات پیچیده و سریع اجتماعی و فرهنگی در جوامع معاصر، نظام های آموزشی نیازمند رویکردهایی هستند که فراتر از آموزش صرف علمی به پرورش همه جانبه دانش آموزان توجه کنند. رشد مهارت های اجتماعی و تقویت خودکارآمدی از جمله اهداف کلیدی آموزش های نوین محسوب می شوند، چرا که توانایی برقراری ارتباط موثر، همکاری گروهی، مدیریت هیجانات و باور به توانایی های فردی، از عوامل مهم موفقیت تحصیلی و اجتماعی دانش آموزان هستند. فعالیت های فوق برنامه شامل مجموعه فعالیت های آموزشی، فرهنگی، هنری، ورزشی و اجتماعی خارج از چارچوب کلاس درس هستند که فرصت تجربه عملی و تعامل با همسالان را برای دانش آموزان فراهم می آورند. مشارکت فعال در این فعالیت ها موجب افزایش مهارت های ارتباطی، توانایی حل مسئله، همکاری گروهی و مدیریت هیجانات می شود و محیطی حمایتی برای تقویت اعتماد به نفس و خودکارآمدی دانش آموزان فراهم می کند. از سوی دیگر، آموزش مهارت های زندگی به شکل نظام مند به دانش آموزان کمک می کند تا مهارت هایی مانند خودآگاهی، همدلی، تصمیم گیری، حل مسئله و مدیریت استرس را بیاموزند و در موقعیت های واقعی زندگی از آن ها بهره برداری کنند. ترکیب این دو رویکرد آموزشی، امکان ایجاد یک فرآیند یادگیری هدفمند و تجربه محور را فراهم می کند که اثرات مثبت آن در رشد شخصیتی و اجتماعی دانش آموزان مشاهده می شود. دانش آموزانی که در فعالیت های فوق برنامه مشارکت فعال دارند و آموزش مهارت های زندگی دریافت می کنند، سطح بالاتری از خودکارآمدی و مهارت های اجتماعی را تجربه می کنند. تجربه موفقیت در محیط های گروهی، دریافت بازخورد مثبت و تمرین مهارت ها در موقعیت های واقعی موجب افزایش باور به توانایی های فردی و ارتقای انگیزه و پشتکار دانش آموزان می شود.

کلیدواژه ها:

فعالیت های فوق برنامه ، آموزش ، مهارت های زندگی ، مهارت های اجتماعی ، خودکارآمدی ، دانش آموزان