مدل تلفیقی مدیریت داده های مکانی و اطلاعات ساخت برای بهینه سازی نظارت بر پروژه های عمرانی شهری در شهرداری

این مقاله به تبیین مدل یکپارچه ای بر پایه ادغام سیستم اطلاعات جغرافیایی و مدل سازی اطلاعات ساختمان برای ارتقای نظارت بر پروژه های عمرانی شهری در شهرداری ها می پردازد. مدل پیشنهادی با ایجاد بستری مشترک برای داده های مکانی و ساختاری، نظارت پویا و دقیق را محقق ساخته و شفافیت تصمیم گیری، کاهش تداخلات اجرایی و ارتقای کارایی کلی را به همراه دارد. این رویکرد با تمرکز بر پیچیدگی های مدیریت شهری، هماهنگی ذی نفعان را تسهیل و نظارت را به سمت هوشمندسازی هدایت می کند. ادغام این دو فناوری، قابلیت های یکپارچه سازی داده ها، تجزیه و تحلیل کمی و کاربرد در مدیریت شهری را افزایش داده و پشتیبانی قوی از شهر پایدار هوشمند فراهم می آورد. در پروژه های نوسازی بافت فرسوده، این مدل با مستندسازی دقیق وضع موجود و شناسایی ریسک ها، ایمنی و پایداری را تقویت می نماید. همچنین، این تلفیق زمینه ساز ایجاد دوقلوی دیجیتال شهری شده که پیش بینی مشکلات، مدیریت دارایی و بهینه سازی منابع را ممکن می سازد. نمونه های موفق بین المللی مانند پروژه های هلسینکی و سنگاپور، کاهش هزینه ها از طریق نقشه برداری دقیق زیرساخت ها را نشان می دهند که برای شهرداری های ایرانی قابل تعمیم است. در ایران، پژوهش ها بر کاربرد این مدل در کنترل پیشرفت پروژه های بزرگ و کاهش دوباره کاری ها تاکید دارند. این مدل با پیش بینی ریسک های زمین شناختی و تداخل زیرساختی، بهره وری بلندمدت را ارتقا داده و به توسعه شهرهای پایدار کمک شایانی می کند. اجرای گسترده آن در شهرداری ها، مدیریت هوشمند پروژه ها را به سطح نوینی رسانده و آینده ای کارآمدتر برای عمران شهری ترسیم می نماید.

کلیدواژه ها:

نظارت هوشمند پروژه های عمرانی ، دوقلوی دیجیتال شهری ، مدیریت داده های مکانی ، پایداری شهری