پیش بینی اختلال اضطرابی در دانشجویان بر اساس انعطاف پذیری شناختی، سبک های مقابله ای و حمایت اجتماعی ادارک شده

هدف پژوهش حاضر، بررسی نقش پیش بینی کنندگی انعطاف پذیری شناختی، سبک های مقابله ای و حمایت اجتماعی ادراک شده در اختلال اضطرابی دانشجویان بود. این مطالعه از نوع توصیفی-همبستگی بوده و جامعه آماری آن شامل دانشجویان دانشگاه های ایران در سال ۱۴۰۴ بود. نمونه ای به حجم ۱۰۰ نفر از طریق فضای مجازی و به روش در دسترس انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه اختلال اضطرابی بک، پرسشنامه انعطاف پذیری شناختی دنیس و وندروال، پرسشنامه سبک های مقابله ای لازاروس و فولکمن، و پرسشنامه حمایت اجتماعی ادراک شده زیمت بود. داده ها با استفاده از روش های آماری همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه مورد تحلیل قرار گرفتند.نتایج نشان داد که بین انعطاف پذیری شناختی، سبک های مقابله ای مسئله محور و حمایت اجتماعی ادراک شده با اختلال اضطرابی رابطه منفی و معناداری وجود دارد، در حالی که سبک های مقابله ای هیجان محور با اختلال اضطرابی رابطه مثبت و معناداری داشتند. همچنین، تحلیل رگرسیون نشان داد که سه متغیر مذکور توانایی پیش بینی معنادار اختلال اضطرابی را دارند و مدل پیش بینی از برازش مناسبی برخوردار است.یافته های این پژوهش بر اهمیت آموزش مهارت های شناختی، تقویت سبک های مقابله ای سازگار و ارتقای حمایت اجتماعی در کاهش اضطراب دانشجویان تاکید دارد و می تواند مبنایی برای طراحی مداخلات روان شناختی در محیط های دانشگاهی باشد.

کلیدواژه ها:

اختلال اضطرابی ، انعطاف پذیری شناختی ، سبک های مقابله ای ، حمایت اجتماعی ادراک شده ، دانشجویان ، پیش بینی ، روان شناسی