بررسی کاربرد فناوری های نوین آموزشی مانند واقعیت مجازی، یادگیری تطبیقی و رباتیک آموزشی در ارتقای کیفیت تدریس و یادگیری

فناوری های نوین آموزشی در سال های اخیر به عنوان ابزارهایی تحول آفرین در نظام آموزش و پرورش مطرح شده اند و پتانسیل بی نظیری برای ارتقای کیفیت تدریس و یادگیری ارائه می کنند. این مقاله با هدف بررسی کاربرد فناوری های نوین آموزشی مانند واقعیت مجازی، یادگیری تطبیقی و رباتیک آموزشی در مدارس و اثرات آن ها بر یادگیری فعال، شخصی سازی آموزش، تقویت مهارت های شناختی و اجتماعی و توسعه مهارت های STEM انجام شده است. پژوهش های ایرانی و بین المللی نشان می دهند که استفاده هدفمند از این فناوری ها موجب افزایش انگیزه دانش آموزان، مشارکت فعال، تعامل اجتماعی، خلاقیت و توانایی حل مسئله می شود. علاوه بر فرصت های آموزشی، مقاله به بررسی چالش ها و موانع اجرای فناوری های نوین نیز پرداخته است که شامل محدودیت های زیرساختی، دسترسی نابرابر به تجهیزات، مقاومت معلمان و دانش آموزان، و نگرانی های اخلاقی و امنیت داده ها می شود. نقش معلمان در بهره برداری موثر از فناوری ها، اهمیت طراحی محتوای استاندارد و تعاملی، بازخورد هوشمند و چارچوب های اخلاقی و قانونی از جمله عوامل کلیدی موفقیت این فناوری ها شناخته شده اند. مطالعه نشان می دهد که ترکیب هوشمندانه فناوری های نوین با روش های سنتی تدریس، آموزش معلمان و زیرساخت های مناسب، زمینه لازم برای یادگیری فعال، پایدار و عادلانه را فراهم می کند. همچنین، رعایت چارچوب های اخلاقی و قانونی و تاکید بر عدالت آموزشی نقش مهمی در موفقیت بلندمدت استفاده از این فناوری ها دارد. یافته ها بیانگر این است که بهره برداری جامع از فناوری های نوین می تواند به طور موثر کیفیت تدریس و یادگیری را در مدارس افزایش دهد و دانش آموزان را برای مواجهه با چالش های علمی، اجتماعی و حرفه ای آینده آماده سازد.

کلیدواژه ها:

فناوری های نوین آموزشی ، یادگیری فعال ، واقعیت مجازی ، یادگیری تطبیقی ، رباتیک آموزشی ، کیفیت تدریس