بررسی تحمل به خشکی در ژنوتیپهای مختلف کنجد در مرحله رشد زایشی

سهم عمده کاهش عملکرد در محصولات کشاورزی در اثر تنش خشکی میباشد. این مطالعه به منظور بررسی تحمل به خشکی درژنوتیپهای کنجد به صورت کرتهای یکبارخرد شده بر پایه طرح بلوک کامل تصادفی با سه تکرار و در شرایط مزرعه ای انجام شد. سطوح آبیاری ( 7,10,14 روز یکبار) به عنوان عامل اصلی و ژتونیپهای گرگان، شیراز، مرکزی، بیرجند، ارزوئیه، سیرجان، اردستان و صفی آباد به عنوان عامل فرعی انتخاب شدند. صفات مختلف شامل ارتفاع بوته، تعداد کپسول در بوته، تعداد دانه درکپسول، وزن هزار دانه، عملکرد بیولوژیک، شاخص برداشت و عملکرد دانه اندازه گیری شدند . نتایج تجزیه واریانس بیانگر اختلاف بین ژنوتیپها از نظر وزن هزار دانه بود. تیمارهای آبیاری باعث اختلاف معنیداری بر همه صفات ، به جز تعداد کپسول دربوته شد. ژنوتیپهای ارزوئیه و مرکزی به ترتیب با عملکرد 895 ,636/5کیلو گرم در هکتار بیشترین وکمترین عملکرد دانه را داشتند.

کلیدواژه ها:

آبیاری ، تنش ، روغن ، عملکرد