تاثیر آموزش تعاملی و مشارکتی علوم بر توسعه مهارت های اجتماعی و علمی دانش آموزان

آموزش تعاملی و مشارکتی به عنوان یکی از رویکردهای نوین یاددهی-یادگیری در مدارس ابتدایی، تاثیر قابل توجهی بر توسعه مهارت های علمی و اجتماعی دانش آموزان دارد. این نوع آموزش، دانش آموزان را از نقش منفعل دریافت کننده اطلاعات به یادگیرندگان فعال، همکار و مسئول یادگیری خود تبدیل می کند. پژوهش های مروری نشان می دهند که اجرای فعالیت های گروهی، بحث و تبادل نظر، حل مسئله مشترک و تجربه های علمی مشارکتی، علاوه بر تقویت فهم مفاهیم علوم، مهارت هایی مانند همکاری، ارتباط موثر، تفکر انتقادی و حل مسئله را در دانش آموزان تقویت می کند. آموزش تعاملی و مشارکتی همچنین انگیزه و علاقه دانش آموزان را به یادگیری علوم افزایش می دهد و آنان را درگیر فرآیند کشف و تجربه علمی می کند. یافته های پژوهش های مختلف در این حوزه نشان می دهند که چنین روش هایی می توانند شکاف های یادگیری فردی و اجتماعی دانش آموزان را کاهش داده و فرصت های برابر آموزشی فراهم کنند. در این راستا، معلمان به عنوان راهنما و تسهیل گر، نقش کلیدی در هدایت فعالیت های گروهی و ایجاد محیط یادگیری پویا دارند. پژوهش حاضر با مروری نظام مند بر مطالعات گذشته، به بررسی ابعاد مختلف تاثیر آموزش تعاملی و مشارکتی علوم بر توانمندسازی علمی و اجتماعی دانش آموزان ابتدایی پرداخته و پیامدهای آموزشی، روان شناختی و تربیتی این رویکرد را تحلیل می کند.

کلیدواژه ها:

آموزش تعاملی ، یادگیری مشارکتی ، مهارت های اجتماعی ، مهارت های علمی ، آموزش علوم.