اختلالات یادگیری ریاضی در دوره ابتدایی

اختلال یادگیری ریاضی یکی از مشکلات شایع در سنین ابتدایی است که می تواند پیامدهای شناختی، هیجانی و آموزشی گسترده ای برای دانش آموزان ایجاد کند. کودکان مبتلا اغلب در پردازش عدد، حافظه کاری، توجه انتخابی و توانایی حل مسئله دچار ضعف هستند. از سوی دیگر، سبک تدریس غیرمنعطف و اضطراب ریاضی به عنوان عوامل تشدیدکننده این اختلال شناخته می شوند . هدف اصلی این پژوهش بررسی نقش هم زمان عوامل شناختی، آموزشی و هیجانی در اختلال یادگیری ریاضی و طراحی الگوی آموزشی اصلاحی مبتنی بر رویکرد ترکیبی شناختی–هیجانی بود. روش تحقیق از نوع توصیفی–تحلیلی و پیمایشی است. جامعه آماری شامل ۲۰۰ دانش آموز پایه های سوم تا پنجم ابتدایی شهر شیراز بود که با روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای انتخاب شدند. داده ها از طریق پرسش نامه استاندارد، آزمون عملکرد ریاضی و مصاحبه نیمه ساختاریافته گردآوری و با نرم افزار SPSS تحلیل شدند. یافته ها نشان داد بین حافظه کاری و اختلال ریاضی رابطه منفی و معناداری وجود دارد . سبک تدریس بازی محور سبب کاهش ۳۱٪ خطاهای عددی شد، و اضطراب ریاضی ۳۶٪ از واریانس عملکرد تحصیلی را تبیین کرد. اجرای الگوی آموزشی پیشنهادی در طی دو ماه موجب کاهش چشمگیر نمرات اختلال از ۶۵٫۴ به ۴۱٫۷ گردید. نتیجه نهایی نشان داد که تقویت حافظه کاری، کاهش اضطراب و استفاده از شیوه های بازی محور می تواند به طور موثر عملکرد ریاضی دانش آموزان ابتدایی را بهبود بخشد.

کلیدواژه ها:

اختلال یادگیری ریاضی ، حافظه کاری ، اضطراب ریاضی ، سبک تدریس بازی محور.