نقش مدرسه در ارتقای تاب آوری و پیشگیری از آسیب های روانی دانش آموزان ابتدایی

این مقاله مروری به بررسی و تحلیل نظام مند نقش چندوجهی مدرسه به عنوان یک نهاد کلیدی در ارتقای تاب آوری و پیشگیری از آسیب های روانی در دانش آموزان مقطع ابتدایی می پردازد. دوران ابتدایی، پنجره ای حیاتی برای شکل گیری پایه های سلامت روان و توسعه ظرفیت های مقابله ای (تاب آوری) است. با توجه به افزایش چالش های روانی-اجتماعی در سنین پایین، مدارس دیگر صرفا مراکز انتقال دانش نیستند، بلکه به عنوان مهم ترین محیط اجتماعی پس از خانواده، تاثیر عمیقی بر بهزیستی کودکان دارند. این پژوهش با مرور ادبیات نظری و تجربی، به شناسایی عوامل موثر در محیط مدرسه که می توانند به عنوان سپر محافظتی در برابر عوامل خطر عمل کنند، می پردازد. این عوامل شامل آب و هوای مثبت مدرسه، روابط حمایتی معلم و دانش آموز، برنامه های درسی مبتنی بر یادگیری اجتماعی-عاطفی، نقش مشاوران و سیاست های مدرسه محور در زمینه سلامت روان است. هدف این مقاله، ارائه یک چارچوب جامع از چگونگی تبدیل مدارس از محیط های بالقوه استرس زا به فضاهایی فعال در زمینه پیشگیری و توانمندسازی روانی است. نتایج این مرور نشان می دهد که سرمایه گذاری بر ایجاد محیط های آموزشی امن، پذیرا و آگاه به تروما، موثرترین راهبرد برای پرورش نسلی تاب آور و سالم از نظر روانی است. این مقاله با ارائه پیشنهادهایی برای سیاست گذاران و مربیان، بر ضرورت اتخاذ رویکردی کل نگر و پیشگیرانه در نظام آموزشی تاکید می ورزد.

کلیدواژه ها:

تاب آوری ، پیشگیری از آسیب روانی ، سلامت روان ، دانش آموزان ابتدایی ، نقش مدرسه