نقش فناوری های نوین در بهبود فرآیندهای مدیریتی مدارس

تحولات شتابان در عرصه فناوری اطلاعات و ارتباطات طی دو دهه اخیر، چشم انداز مدیریت آموزشی را به طور بنیادین دگرگون ساخته است. مدارس به عنوان نهادهای محوری در تربیت نسل آینده، با چالش ها و فرصت های نوینی در حوزه مدیریت مواجه شده اند که نیازمند بازاندیشی در فرآیندهای برنامه ریزی، سازمان دهی، هدایت و ارزیابی است. فناوری های نوین، شامل سامانه های مدیریت یادگیری (LMS)، هوش مصنوعی، داده کاوی آموزشی، اینترنت اشیا (IoT)، واقعیت افزوده و مجازی، و پلتفرم های ارتباطی یکپارچه، ظرفیت های بی سابقه ای برای بهبود کارآمدی، شفافیت، و شخصی سازی فرآیندهای مدیریتی فراهم کرده اند.به کارگیری این فناوری ها در مدارس می تواند به بهینه سازی تخصیص منابع انسانی و مالی، ارتقای کیفیت تصمیم گیری مبتنی بر داده، تسهیل ارتباط دوسویه میان مدرسه، خانواده و جامعه، و افزایش انعطاف پذیری سازمان در مواجهه با بحران ها (مانند همه گیری ها یا اختلالات محیطی) بینجامد. افزون بر این، ابزارهای هوشمند قادرند با تحلیل الگوهای یادگیری و عملکرد دانش آموزان، سیاست های آموزشی را به گونه ای هدایت کنند که همسو با نیازهای فردی و تفاوت های فرهنگی باشد.با این حال، پیاده سازی موفق این فناوری ها مستلزم وجود زیرساخت های مناسب (شبکه، تجهیزات، و امنیت داده)، آموزش و توانمندسازی مدیران و معلمان، و نیز تدوین چارچوب های حقوقی و اخلاقی شفاف است. پژوهش های اخیر نشان می دهد که مدارس برخوردار از راهبرد فناورمحور، نسبت به مدارس سنتی، نه تنها در شاخص های عملکردی و رضایت ذی نفعان برتری دارند، بلکه از نظر ایجاد فرهنگ سازمانی یادگیرنده و نوآور نیز موفق تر عمل می کنند.بنابراین، بهره برداری هوشمندانه از فناوری های نوین در مدیریت مدارس، نه فقط یک انتخاب، بلکه ضرورتی راهبردی برای همگامی با تحولات جهانی آموزش و تضمین کیفیت یادگیری در قرن بیست ویکم است. این مقاله با رویکردی تحلیلی–کاربردی، به بررسی ابعاد مختلف این تحول و ارائه الگوی بومی برای استفاده اثربخش از فناوری در مدیریت مدارس می پردازد.

کلیدواژه ها:

مدیریت آموزشی ، فناوری های نوین ، مدارس هوشمند ، سامانه های مدیریت یادگیری (LMS) ، هوش مصنوعی آموزشی ، داده کاوی آموزشی ، اینترنت اشیا (IoT) ، واقعیت افزوده و مجازی ، تحول دیجیتال ، سیاست گذاری آموزشی