طراحی شهری انسان محور و تاثیر آن بر رفاه اجتماعی

در دهه های اخیر، شهرهای معاصر به دلیل رشد جمعیت، تمرکز بر خودروگرایی و غفلت از نیازهای انسانی، با چالش های جدی در زمینه کیفیت زندگی و رفاه اجتماعی مواجه شده اند. طراحی شهری انسان محور رویکردی است که در آن اولویت اصلی، تامین نیازهای جسمی، روانی و اجتماعی انسان در فضای شهری است. این نوع طراحی با تاکید بر دسترسی پذیری، تعامل اجتماعی، امنیت، زیبایی و پایداری، نقش بسزایی در ارتقای رفاه عمومی ایفا می کند. مقاله حاضر با هدف بررسی اصول، مولفه ها و آثار طراحی انسان محور در توسعه شهری پایدار و افزایش رفاه اجتماعی تدوین شده است.

کلیدواژه ها:

طراحی شهری انسان محور ، رفاه اجتماعی ، پایداری شهری ، کیفیت زندگی ، فضاهای عمومی