بررسی تاثیر معماری بومی در طراحی شهری پایدار

معماری بومی به عنوان حاصل تجربه های تاریخی و فرهنگی جوامع انسانی، نقش مهمی در شکل گیری محیط های زیستی متناسب با شرایط اقلیمی، اجتماعی و فرهنگی داشته است. امروزه با رشد شهرنشینی و گسترش الگوهای مدرن ساخت وساز، بسیاری از اصول و ارزش های معماری بومی نادیده گرفته شده اند؛ در حالی که این الگوها می توانند در تحقق توسعه پایدار شهری نقشی اساسی ایفا کنند. پژوهش حاضر با رویکرد توصیفی–تحلیلی، به بررسی تاثیر مولفه های معماری بومی بر طراحی شهری پایدار می پردازد. یافته ها نشان می دهند که استفاده از عناصر بومی در طراحی شهری، علاوه بر کاهش مصرف انرژی، به ارتقای کیفیت زیست محیطی، تقویت هویت محلی و پایداری اجتماعی کمک می کند.

کلیدواژه ها:

معماری بومی ، طراحی شهری ، توسعه پایدار ، هویت محلی ، محیط زیست