استفاده از هوش مصنوعی در تحلیل همزمان تعاملات کلاسی برای بهبود مدیریت کلاس

تحولات شتابان فناوری در دهه اخیر، به ویژه در عرصه هوش مصنوعی (AI)، موجب بازاندیشی در روش های سنتی آموزش و مدیریت کلاس های درس شده است. یکی از مهم ترین زمینه های کاربردی هوش مصنوعی در آموزش، بهره گیری از آن برای تحلیل همزمان تعاملات کلاسی است؛ فرآیندی که به معلمان امکان می دهد با تکیه بر داده های زنده، رفتار دانش آموزان، الگوهای ارتباطی، سطوح مشارکت و کیفیت پاسخ های یادگیرندگان را به صورت بلادرنگ بررسی کنند. در چنین بستری، معلم از نقش سنتی انتقال دهنده دانش فاصله گرفته و به تحلیل گر داده های آموزشی تبدیل می شود که می تواند تصمیمات مدیریتی خود را بر پایه شواهد و تحلیل های دقیق اتخاذ کند. این مقاله مروری با هدف تبیین ابعاد مفهومی، روش شناختی و کاربردی استفاده از هوش مصنوعی در تحلیل همزمان تعاملات کلاسی، به بررسی پژوهش های جهانی و ملی در حوزه «مدیریت داده محور کلاس درس» می پردازد و نقش این فناوری را در افزایش کارآمدی تصمیم گیری آموزشی، ارتقای نظم و پویایی کلاس، بهبود روابط عاطفی معلم و دانش آموز، و کاهش فشارهای شناختی معلمان در فرایند تدریس تحلیل می کند. همچنین، ضمن مرور ابزارها و سامانه های مبتنی بر هوش مصنوعی مانند سیستم های بازشناسی گفتار، تشخیص چهره، تحلیل احساسات و شبکه های عصبی، تلاش می شود تا تاثیر آن ها بر بهبود بازخوردهای آموزشی، پیش بینی الگوهای رفتاری و ارتقای کیفیت تعاملات در محیط های یادگیری بررسی گردد. نتایج مرور پژوهش ها نشان می دهد که استفاده از الگوریتم های یادگیری ماشین و بینایی رایانه ای در رصد مستمر رفتارهای کلاسی، می تواند منجر به طراحی محیطی هوشمند شود که در آن، هر تعامل آموزشی به عنوان منبع داده ای ارزشمند برای اصلاح روش های تدریس و مدیریت بهینه کلاس در نظر گرفته می شود. در پایان، مقاله به چالش های اخلاقی، فنی و انسانی این حوزه از جمله حفظ حریم خصوصی، تفسیر داده ها، سوگیری الگوریتم ها و آمادگی معلمان برای استفاده از فناوری های تحلیلی نیز می پردازد و پیشنهادهایی برای جهت گیری آینده پژوهانه نظام آموزشی ارائه می دهد.

کلیدواژه ها:

هوش مصنوعی ، تحلیل تعاملات کلاسی ، مدیریت کلاس ، یادگیری ماشینی ، بازخورد آموزشی ، آموزش داده محور.