هوش مصنوعی و آموزش مهارت های زندگی با سناریوهای شبیه سازی

تحولات شتابان در عرصه فناوری های نوین آموزشی، به ویژه در حوزه هوش مصنوعی، موجب شده است که آموزش مهارت های زندگی از چارچوب سنتی خود فراتر رود و به سمت محیط های تعاملی، هوشمند و مبتنی بر تجربه سوق پیدا کند. در این میان، استفاده از سناریوهای شبیه سازی به عنوان یکی از رویکردهای نوآورانه آموزشی، نقش مهمی در ارتقای یادگیری معنادار و پرورش مهارت های شناختی، عاطفی و اجتماعی دانش آموزان ایفا می کند. هوش مصنوعی با قابلیت های تحلیلی، پردازش داده های بزرگ و مدل سازی رفتاری می تواند محیط های یادگیری واقع گرایانه ای بسازد که در آن فراگیران در معرض موقعیت های واقعی زندگی قرار گرفته و مهارت های تصمیم گیری، حل مسئله، همدلی، تفکر انتقادی و مدیریت هیجانات را به شیوه ای تجربی تمرین کنند. پژوهش های مروری اخیر نشان می دهند که آموزش مبتنی بر سناریوهای شبیه سازی با بهره گیری از هوش مصنوعی، نه تنها موجب افزایش انگیزه و درگیری شناختی فراگیران می شود، بلکه در بهبود عملکرد بین فردی، کاهش اضطراب اجتماعی و تقویت مهارت های خودتنظیمی نیز تاثیرگذار است. این مقاله مروری با هدف تحلیل نقش هوش مصنوعی در طراحی و اجرای سناریوهای شبیه سازی جهت آموزش مهارت های زندگی تدوین شده و تلاش می کند تا ضمن بررسی چارچوب های نظری و تجربی، مزایا، چالش ها و پیامدهای تربیتی این رویکرد را تبیین نماید. همچنین، به تحلیل تاثیر تعامل انسان–ماشین در یادگیری مهارت های زندگی و بازاندیشی در نقش معلم در این فضاهای هوشمند پرداخته می شود تا تصویری جامع از آینده آموزش انسانی در بستر فناوری های نوین ارائه گردد.

کلیدواژه ها:

هوش مصنوعی ، آموزش مهارت های زندگی ، سناریوهای شبیه سازی ، یادگیری تجربی ، تعامل انسان و ماشین