مدیریت هیجانی در معلمان؛ کلید ارتباط موثر آموزشی/

مدیریت هیجانی (Emotionalregulation) در معلمان، به عنوان زیربنای هوش هیجانی، نقشی محوری و بی بدیل در کیفیت فرآیندیادگیری و تعیین کننده اصلی اثربخشی یادداشت های کلاسی ایفا می کند. معلمی که از مهارت خودتنظیمی هیجانی بالاتر است، قادر است تا در محیط پرفشار و پویا کلاس، هیجانات مضر و استرس زای خود را مانند خشم خطرناک، یا ناامیدی از رفتار دانش آموزان یا فشارهای سیستم آموزشی را به طور مستقیم کنترل، تعدیل و سازگارانه کند. این کار، نه تنها سلامت روان معلم را تضمین می کند و او را از فرسودگی شغلی مصون می دارد، بلکه به صورت مستقیم بر خلق وخو و عملکرد دانش آموزان نیز تاثیر می گذارد.مدیریت هیجانی معلمان، کلید ارتباطی آموزشی است. معلمی که هیجانی دارد، می تواند با همدلی ذهنی تر، نیازهای روانی و عاطفی دانش آموزان را شناسایی کند و به آن ها پاسخ دهد. این پاسخ دهی حمایتگرانه، فضایی را به یک محیط امن و پذیرای کلاس تبدیل می کند که در آن، دانش آموزان احساس امنیت عاطفی کرده اند و با انگیزه ها و اعتمادبه نفس ها در فعالیت های درسی مشارکت می کنند. در مقابل، فقدان مهارت تنظیم هیجان در معلم می تواند به واکنش های تکانشی، تنبیهات نامناسب و ایجاد جو ترس و اضطراب در کلاس منجر شود که نتیجه آن، تضعیف اعتماد معلم و دانش آموز و در نهایت، کاهش عملکرد تحصیلی و افزایش رفتارهای چالش برانگیز خواهد بود.پژوهش ها موید آنند که هیجانات مثبت معلم، مانند عشق و شادی در تدریس ، مستقیما به دانش آموزان منتقل شده و باعث افزایش انگیزش درونی و نگرش مثبت نسبت به درسی و مدرسه می شود. این امر نه تنها مدیریت کلاس را می کند، بلکه اثربخشی تدریس و انتقال دانش را نیز ارتقا می بخشد. از این رو، آموزش هدفمند مهارت های مدیریت هیجانی ، شامل خودآگاهی، تنظیم هیجان و همدلی، در دوره های آموزشی تربیتی و در حین خدمت، یک آموزش ضروری برای توانمندسازی معلمان و ایجاد محیط های فعال، انسانی و محیطی در مدارس می شود. تقویت این مهارت، گامی اساسی در بهبود ویژگی های انسانی و ارتقاء کیفیت کلی نظام آموزشی است.

کلیدواژه ها:

دیریتی ، معلمان ، هوش هیجانی ، ارتباط آموزشی ، مدیریت کلاس ، سلامت روان معلم ، معلمان معلم-دانش آموز ، خودتنظیمی هیجانی ، فرسودگی شغلی .