ابعاد اخلاقی وتربیتی کارباهوش مصنوعی در محیط مدرسه

در عصر حاضر، هوش مصنوعی با نفوذ روزافزون خود در عرصه های آموزشی، پرسش هایی نو درباره اخلاق، تربیت و نقش انسان در نظام یادگیری ایجاد کرده است. مدارس به عنوان نهادهای تربیتی پایه، در برابر دو وظیفه بزرگ قرار دارند: نخست بهره گیری هوشمندانه از فناوری برای ارتقاء کیفیت آموزش و دوم مراقبت از ارزش های انسانی که نباید قربانی کارآمدی فناورانه شوند. این مقاله با رویکرد تحلیلی، ابعاد اخلاقی و تربیتی کار با هوش مصنوعی در محیط مدرسه را واکاوی می کند، بدون ورود به آمار و ارقام، بلکه با تمرکز بر تجربه زیسته و واقعیت میدانی معلمان. هدف، ارائه تصویری کاربردی از فرصت ها، مخاطرات و راهکارهای فرهنگی در بهره برداری از ابزارهای هوشمند است تا دبیران بتوانند هوش مصنوعی را نه صرفا به عنوان ابزار، بلکه به مثابه «مسئولیت تربیتی نو» بنگرند.

کلیدواژه ها:

هوش مصنوعی ، دانش آموزان ، اخلاق و تربیت ، ارزش های انسانی ، مخاطرات و راهکارها