تحلیل تاثیر رویکردهای یادگیری مبتنی بر مغز بر بهینه سازی فرآیندهای آموزشی و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان

هدف اصلی پژوهش حاضر، تحلیل جامع و نظام مند تاثیر رویکردهای یادگیری مبتنی بر مغز بر بهینه سازی فرآیندهای آموزشی و ارتقای پیشرفت تحصیلی دانش آموزان است. در دهه های اخیر، با پیشرفت های چشمگیر در علوم اعصاب شناختی، درک ما از چگونگی عملکرد مغز در حین یادگیری به شکل بی سابقه ای افزایش یافته است. این دانش نوین، زمینه ساز شکل گیری پارادایم «یادگیری مبتنی بر مغز» شده است که بر ضرورت همسوسازی راهبردهای تدریس با سازوکارهای طبیعی مغز تاکید دارد. این مقاله با استفاده از روش تحقیق توصیفی-تحلیلی و با مرور نظام مند منابع کتابخانه ای و مقالات علمی، به بررسی مبانی نظری، اصول کلیدی و راهکارهای عملی این رویکرد می پردازد. یافته ها نشان می دهند که اصول اساسی یادگیری مبتنی بر مغز، از جمله توجه به نقش هیجانات، ایجاد محیط یادگیری غنی و ایمن، استفاده از الگوها و معانی، و تلفیق حرکت فیزیکی با آموزش، می تواند به طور معناداری بر افزایش انگیزه، بهبود حافظه، تعمیق درک مفاهیم و در نهایت، پیشرفت تحصیلی دانش آموزان تاثیرگذار باشد. با این حال، مقاله به نقدها و چالش های موجود، از جمله خطر ساده انگاری یافته های پیچیده علوم اعصاب و ترویج «افسانه های عصبی» نیز می پردازد. نتیجه گیری نهایی حاکی از آن است که استفاده هوشمندانه و منتقدانه از اصول یادگیری مبتنی بر مغز، نه به عنوان یک دستورالعمل ثابت، بلکه به مثابه یک چارچوب راهنما، می تواند به معلمان و برنامه ریزان درسی در طراحی تجارب یادگیری موثرتر و انسانی تر یاری رساند و شکاف میان نظریه های علمی و عملکرد آموزشی را کاهش دهد.

کلیدواژه ها:

یادگیری مبتنی بر مغز ، علوم اعصاب تربیتی ، پیشرفت تحصیلی ، بهینه سازی آموزش ، کارکردهای اجرایی مغز ، راهبردهای تدریس.