اثر موم زنبور عسل و ژل آلوئه ورا همراه با نانو امولسیون میخک (Syzygium aromaticum) و اسید سالیسیلیک بر عمر قفسه ای و خصوصیات کیفی میوه توت فرنگی (Fragaria × ananassa)

توت فرنگی به عنوان میوه ای با محبوبیت بالا و فسادپذیری سریع، نیازمند روش های ایمن و طبیعی برای افزایش ماندگاری پس از برداشت است. پژوهش حاضر به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با دو فاکتور پوشش های خوراکی و زمان مختلف انبارداری، در ۳ تکرار انجام گرفت. میوه­ ها پس از تیمار در داخل انبار تاریک با دمای ۱±۴ درجه سلسیوس و رطوبت نسبی ۹۰-۸۵ درصد که تهویه به صورت مرتب انجام می شد، نگهداری شدند. نتایج نشان داد میوه ­های تیمار نشده (شاهد) پس از ۱۵ روز نگهداری در انبار کمترین مقدار pH آب میوه را در مقایسه با سایر تیمارها داشتند، تیمار ترکیبی ژل آلوئه ورا ۳۰ درصد + موم زنبور عسل ۱۰ درصد + اسید سالیسیلیک ۱ میلی مولار موثرترین روش بود که با ایجاد لایه محافظ، از تخریب سلولی جلوگیری و کیفیت میوه را حفظ کرد. این تیمار میزان اسید آسکوربیک را نسبت به شاهد ۲ برابر افزایش داد و مواد جامد محلول را به ۹/۰۳ درصد در روز پانزدهم رساند. کمترین کاهش وزن (۹/۱ درصد) و کمترین تغییرات در اسیدهای قابل تیتراسیون (کاهش ۱۸/۶۴ درصدی) در روز پانزدهم، مربوط به این تیمار بود. همچنین تیمار حاوی نانوامولسیون میخک عمر انباری میوه را به طور چشمگیری افزایش داد. یافته ها نشان می دهد این ترکیبات طبیعی می توانند جایگزین مناسبی برای مواد شیمیایی در صنایع پس از برداشت باشند و برای میوه های حساس مانند توت فرنگی بسیار مناسب هستند.

کلیدواژه ها:

انبارداری ، توت فرنگی ، ضایعات ، سفتی بافت ، شاخص طعم