اثر پوشش خوراکی تلفیقی صمغ بالنگو و پروتئین آب پنیر بر ماندگاری توت فرنگی

توت­ فرنگی به عنوان یک میوه ارزشمند، عمر ماندگاری کوتاه داشته و بسیار فسادپذیر است. از جمله راهکارهای موثر برای رفع این مشکل، استفاده از پوشش ­های خوراکی است که علاوه بر حفظ تازگی و ارزش تغذیه ­ای و حسی، از ضایعات آن هم می ­توان جلوگیری نمود. در این تحقیق، اثر پوشش خوراکی امولسیونی تکی و تلفیقی صمغ بالنگو و پروتئین آب پنیر با سه سطح نسبت اختلاط در قالب طرح کاملا تصادفی بر ویژگی­ های فیزیکوشیمیایی توت­ فرنگی مورد بررسی قرار گرفت. اندازه ذره امولسیون ­ها در محدوده ۲/۳ تا ۸/۴ میکرون متغیر بود و با بیشتر شدن مقدار پروتئین، اندازه ذره ­ها افزایش یافت. سطح فیلم تلفیقی با نسبت صمغ به پروتئین ۱:۱ کاملا صاف و متراکم بود و کمترین محتوای رطوبت و حلالیت در آب را داشت، در حالی که با افزایش مقدار پروتئین، مقدار آنها بالا رفت و سطح فیلم­ ها ناهموار و گسیخته شد و مقدار نفوذپذیری به بخار آب افزایش یافت. پوشش دادن توت­ فرنگی سبب کاهش تغییرات افت وزنی، پارامترهای رنگی، محتوای آنتوسیانین، ویتامین C، سفتی بافت و ثابت ماندن مقدار مواد جامد محلول نسبت به نمونه ­های بدون پوشش شد. بطور کلی، پوشش دادن توت­ فرنگی از طریق ایجاد مانعی در مقابل تبادل رطوبت و تنفس بطور موثری سبب حفظ پارامترهای کیفی توت­ فرنگی طی نگهداری شد. نتایج این تحقیق نشان داد پوشش دادن توت­ فرنگی با پوشش تلفیقی صمغ بالنگو و پروتئین آب پنیر در نسبت ۱:۱ می­ تواند بطور کارآمدی ماندگاری را افزایش داده و از افت کیفیت و ایجاد ضایعات آن جلوگیری نماید.

کلیدواژه ها:

آنتوسیانین ، اندازه ذره ، رنگ ، نفوذپذیری ، ویتامین C