حسابداری منابع انسانی و نقش استراتژیک آن در کاهش و مدیریت بهینه هزینه های سازمانی: تحلیل مبانی نظری و شواهد تجربی

در عصر کنونی که به عصر اطلاعات و ارتباطات معروف است، اقتصاد جهانی به سمت سازمان های متکی بر دانش و اطلاعات حرکت کرده است، که از آن ها تحت عنوان «سازمان های دانایی محور» یاد می شود. در چنین محیطی، بهره وری دیگر صرفا وابسته به ابزار و آلات فیزیکی نیست، بلکه به طور فزاینده ای پی آمد آگاهی، مهارت، و توانایی مغز پرورش یافته بشر است. منابع انسانی ماهر و متخصص، اهمیت اساسی معادل با دارایی های فیزیکی و سرمایه گذاری های مالی سازمان پیدا کرده اند، تا حدی که ارزش یک سازمان تا حد زیادی با ارزش منابع انسانی آن پیوند خورده است. سازمان ها برای دستیابی به مزیت رقابتی پایدار، به تجدید ساختار و استفاده به صرفه از منابع انسانی خود روی آورده اند که از آن به عنوان سرمایه انسانی یاد می شود.علی رغم این اهمیت محوری، سیستم حسابداری سنتی فاقد ابزارهای لازم برای انعکاس این واقعیت اقتصادی است. در حسابداری مرسوم، تمام مخارج صورت گرفته در زمینه منابع انسانی، مانند هزینه های جذب، انتخاب، آموزش و توسعه کارکنان، مستقیما به حساب هزینه دوره منظور می گردد. این در حالی است که منافع حاصل از این مخارج، شبیه به سرمایه گذاری در دارایی های فیزیکی، به دوره های آتی تسری می یابد. این رویه منجر به تحریف صورت های مالی می شود؛ از یک سو، اقلام دارایی ها و سرمایه گذاری ها در ترازنامه کمتر از واقع نشان داده می شوند و از سوی دیگر، سود در صورت سود و زیان دوره های جاری، به دلیل هزینه کرد کامل، کاهش می یابد. این نقص، مدیران را در معرض اتخاذ تصمیمات کوتاه مدت قرار می دهد، زیرا سرمایه گذاری در منابع انسانی در کوتاه مدت، صرفا به عنوان یک بار مالی گزارش می شود

کلیدواژه ها:

حسابداری ، منابع انسانی ، کاهش و مدیریت بهینه هزینه های سازمانی