بررسی و مقایسه ی میزان بیان پروتئین BCL۲ در پولیپ بینی و رینوسینوزیت مزمن

سابقه و هدف: رینوسینوزیت مزمن یک اختلال التهابی شایع در مخاط بینی و سینوس ها است که می تواند با یا بدون پولیپ های بینی ایجاد شود. شناسایی مکانیسم های دخیل در ایجاد پولیپ های بینی در بیماران مبتلا به رینوسینوزیت مزمن می تواند در پیشگیری و درمان این پولیپ ها مفید باشد. یکی از مکانیسم های مطرح شده در این زمینه نقش افزایش پرولیفراسیون سلولی و مهار آپوپتوز می باشد. لذا مطالعه ی حاضر با هدف بررسی و مقایسه ی بیان پروتئین ضد آپوپتوزی BCL-۲ در پولیپ بینی و رینوسینوزیت مزمن، انجام پذیرفت. مواد و روش ها: در این مطالعه ی مقطعی، در مجموع ۷۰ نمونه ی پولیپ بینی و ۶۰ نمونه ی رینوسینوزیت مزمن از بیماران مراجعه کننده به بیمارستان شهید مصطفی خمینی (ره) تهران طی سال های ۱۳۹۶ تا ۱۴۰۰ مورد رنگ آمیزی ایمونوهیستوشیمی با مارکر BCL۲ قرار گرفتند. درصد بیان BCL-۲ در هر نمونه تعیین شد. اطلاعات توسط نرم افزار آماری SPSS نسخه ی ۱۶ مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت و درصد بیان BCL۲ در دو گروه و ارتباط آن با سن و جنسیت بیماران بررسی شد. یافته ها: متوسط درصد بیان BCL-۲ در مجموع نمونه های مورد بررسی ۱۱/۲ ± ۲۳/۰۹ درصد و در محدوده ی ۰ تا ۶۲ درصد بود. درصد بیان BCL-۲ در نمونه های پولیپ بینی (۱۲/۴۷ ± ۲۶/۵۸) به طور معنی داری بیش تر از نمونه های رینوسینوزیت مزمن (۸/۸۲± ۱۹/۰۱) بود (۰/۰۰۱=P). در گروه پولیپ بینی، متوسط درصد بیان BCL-۲ در بیماران مرد به طور معنی داری بیش تر از بیماران زن بود (۰/۰۰۸= P). هم چنین یک همبستگی معنی داری مستقیم بین درصد بیان BCL-۲ با سن بیماران مورد بررسی در گروه پولیپ بینی (۰/۰۲۷= P و ۰/۲۶۵= R) وجود داشت. استنتاج: یافته های این مطالعه مطرح کننده ی نقش افزایش بیان BCL-۲ به عنوان یک پروتئین ضد آپوپتوزی در ایجاد پولیپ بینی در بیماران مبتلا به رینوسینوزیت مزمن است. این افزایش بیان در جنس مذکر و با افزایش سن بیماران قابل توجه تر خواهد بود.

کلیدواژه ها:

Chronic rhinosinusitis ، Nasal polyp ، Apoptosis ، BCL-۲ ، Inflammation ، رینوسینوزیت مزمن ، پولیپ بینی ، آپوپتوز ، BCL۲ ، التهاب