آموزش مهارت ترمیم اپیزیاتومی مبتنی بر مدل تمرینی جفت انسان در دانشجویان مامایی: مطالعه تجربی

هدفآموزش، فرایند پیچیده ای است که هرگونه ساده نگری درمورد آن می تواند منجر به هدر رفتن نیروها و امکانات شود. این مطالعه با هدف آموزش و ارزیابی توانمندی دانشجویان رشته مامایی در ترمیم اپیزیاتومی با مدل جفت انسان به عنوان مدل تمرینی انجام گرفت.روش کاراین مطالعه تجربی بر روی ۲۸ دانشجوی مامایی ترم ۵ دانشکده علوم پزشکی شوشتر در سال ۱۳۹۹ تا ۱۴۰۰ به روش نمونه گیری در دسترس انجام شد. نمونه ها به صورت تصادفی در دو گروه آموزش با استفاده از مدل تمرینی و گروه اموزش روتین در عرصه بالینی قرار گرفتند. ابزار مطالعه شامل پرسشنامه ی دموگرافیک و ارزیابی اثربخشی آموزش در سطح یادگیری و سطح رفتار با استفاده از مدل کرک پاتریک انجام گرفت. تجزیه و تحلیل داده ها با نرم افزار spss و آزمون های کولموگروف اسمیرنوف ، تی مستقل و تی زوجی انجام شد. نتایجدر سطح یادگیری، میانگین نمره دانشجویان شرکت کننده در گروه آموزش مدل ترمیمی جفت نسبت به قبل از آموزش ۳۷/۱ افزایش داشته است که این اختلاف از نظر آماری معنادار بوده است(P<۰.۰۰۱)، اما در گروه کنترل اختلاف معنادارنبوده است(p=۰.۱۲۵). در سطح رفتار میانگین نمره مهارت دانشجویان در گروه مداخله (۱۱/۰ ± ۳۸/۳) تقریبا ۵/۰ نمره بیشتر از گروه کنترل (۵۷/۰ ± ۸۴/۲) بوده است که این اختلاف از نظر آماری نیز معنادار بوده است(P<۰.۰۰۱)نتیجه گیریاستفاده از مدلهای تمرینی از جمله بافت جفت در اموزش مهارتهای بالینی سبب افزایش توانمندی دانشجویان درسطح یادگیری و رفتاری می گردد.کلمات کلیدیاپیزیاتومی، مدل تمرینی، دانشجویان مامایی

کلیدواژه ها:

اپیزیاتومی ، مدل تمرینی ، دانشجویان مامایی