نقش زیست عفیفانه والدین در تربیت فرزندان

زیست عفیفانه والدین به منزله الگویی رفتاری-ارزشی، نقش بنیادینی در شکل گیری شخصیت اخلاقی و هویت معنوی فرزندان ایفا می کند. این سبک زندگی که مبتنی بر خودکنترلی، حیا، تعهدات دینی و مرزبندی های اخلاقی است، به واسطه الگوگیری غیرمستقیم کودکان و نوجوانان، موجب درونی سازی ارزش های عفاف در نسل آینده می شود. یافته های روان شناختی و تربیتی حاکی از آن است که حضور پایدار مولفه های عفت در سبک زندگی والدین، سازوکارهای مقابله ای فرزندان با انحرافات اجتماعی را تقویت کرده و رشد اخلاقی آنان را تسریع می بخشد. در این راستا، انتقال مفاهیم عفاف نه صرفا از طریق آموزش زبانی، بلکه عمدتا در قالب رفتارهای مشهود و عینی والدین محقق می شود. این مقاله با رویکرد بین رشته ای به بررسی تعامل میان سبک زندگی عفیفانه والدین و الگوپذیری رفتاری فرزندان پرداخته و نتایج آن موید اهمیت بازتعریف نقش والدین در نظام تربیت اخلاق محور است.